กุยแกผู้เฉลียวฉลาด มักจะมีสตรีอยู่ข้างกายเสมอ แต่เขาก็มีโรคประจำตัวที่รักษาไม่หาย
ต้องกลับมาสวี่ตูเพื่อรับยารักษา
กุยแกเข้าเมืองมาพร้อมสตรีนางหนึ่ง นามว่า เหรินหงชาง (เป็นชื่อของเตียวเสี้ยน ซึ่งเราไม่คุ้นเคย ก็ทำเป็นสงสัยไปก่อนว่านางเป็นใครนะ)
 |
| เหรินหงชาง |
ที่จวนโจซือคงหยางผิงกลับมาสวมบทบาทพระเจ้าฮั่นเหี้ยนเต้ ในพิธีบวงสรวง จอมยุทธหวังเยว่บุกเข้ามาในพิธีเพื่อแก้แค้นที่หวังฝูน้องชายต้องตาย ด้วยสัญชาตญาณ หยางผิงเผลอช่วยฮองเฮา และยังช่วยโจผีด้วยวิชาแพทย์ที่ได้ศึกษามา ซึ่งผิดปกติจากฮ่องเต้คนเดิม ที่เย็นชาถือตัว ไม่น่าจะใจกว้างเข้าช่วยเหลือลูกชายของโจโฉ
เมื่อกุยแกได้พบฮ่องเต้(หยางผิง) เขาก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง กุยแกจึงเริ่มสืบสวนคดีการตายของหยางผิงด้วยตัวเอง ด้วยการส่งเติ้งจ้านไปสืบเรื่องนี้ที่เวินเสี้ยน และให้บุคคลใกล้ชิดหยางผิงเสก็ตภาพหน้าตาหยางผิง
เจ้าเยี่ยนก็ตามหาเบาะแสตามคำสั่งเสียสุดท้ายของสนมต่ง เขาได้เศษผ้าที่หลงเหลืออยู่ในซากไฟไหม้และตามสืบไปจนกระทั่งพบว่าเศษผ้านี้ทอมาจากเมืองเวินเสี้ยน และได้เห็นภาพเหมือนของหยางผิงว่ามีใบหน้าหน้าเหมือนฮ่องเต้
(---วัดพลังครั้งแรกระหว่างซือหม่าอี้และกุยแก---)
(---วัดพลังครั้งแรกระหว่างซือหม่าอี้และกุยแก---)
ทางด้านซือหม่าอี้ รู้ว่ากุยแกมาพบฮ่องเต้แล้วสันนิษฐานว่า กุยแกต้องสังเกตถึงความผิดปกติได้แน่ จึงรีบออกจากสวี่ตูกลับไปยังเวินเสี้ยน
แม้ว่าสุดท้ายซือหม่าอี้ที่รู้ทัน กุยแกจะไม่สามารถไขคดีหยางผิงได้ แต่กุยแกก็ยังคงเก็บความสงสัยไว้กับตัวต่อไป
----------
"..ในสวี่ตูมีสองศพที่ไม่อาจจำรูปลักษณ์ได้ในเวลาเดียวกัน(ศพหลิวเสียที่อำพรางว่าเป็นขันทีกับศพปริศนาที่อำพรางว่าเป็นหยางผิง) ซึ่งมีคำอธิบายอยู่สองอย่างคือ..
ใครบางคนซ่อนผู้ตายด้วยความตาย...หรือใครบางคนไม่ต้องการให้ตัวตนของผู้ตายถูกเปิดเผย.."
----------
เมื่อถึงเวินเซี่ยน ซือหม่าอี้ บอกกับพ่อและพี่ชายเรื่องหยางผิงสวมรอยเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ซึ่งอาจส่งผลให้ต้องเป็นศัตรูกับโจโฉ และนำพาความเดือนร้อนมาสู่ตระกูลซือหม่า แต่ซือหม่าอี้ยืนยันจะสนับสนุนหยางผิง ในการทำหน้าที่เป็นฮ่องเต้ เพราะความผูกพันดั่งพี่น้องท้องเดียวกัน อีกทั้งยังเป็นโอกาสที่ตระกูลซือหม่าจะได้ก้าวหน้าหลังจากหลบเลี่ยงการเป็นขุนนางเพราะกังฉินครองเมือง
การกลับมาสวมรอยเป็นพระเจ้าฮั่นเหี้ยนเต้ครั้งนี้ หยางผิงได้ตั้งใจไว้แล้วว่าจะดำเนินการทางการเมืองด้วยความคิดของตัวเองและจะไม่ทำตามใครบงการอีกต่อไป
หยางผิงออกปากเชิญให้กุยแกเข้ามาสอนหนังสือแก่ตน เพราะอยากรู้ท่าทีหรือความคิดที่แท้จริงของกุยแก หยางผิงเห็นกุยแกมีความสามารถหากมีความคิดเห็นต่อบ้านเมืองที่ตรงกันก็อยากให้กุยแกมายืนอยู่ข้างราชวงศ์(เรียกว่าเล่นเกมสูงผลตอบแทนดีมากก็เสี่ยงมาก)
 |
| เฉาเจี๋ย |
แต่หยางผิงปฏิเสธและกล่าวว่า "ที่ข้าต้องการคือภรรยาที่มีใจเช่นเดียวกับข้า คำโบราณว่าไว้ มือที่กุมกันไว้ไม่ใช่แค่แบกความทุกข์ร่วมกัน แต่เป็นการกุมมือเดินหน้าไปด้วยกัน"
หยางจินที่ยอมเสียแขนเพื่อสร้างสถานการณ์ว่าหยางผิงผู้เป็นลูกตายระหว่างเดินทางไปสวี่ตู ตัดสินใจเดินทางกลับบ้านเกิด
 |
| เจ้าเยี่ยน |
ซือหม่าอี้ปล่อยให้เจ้าเยี่ยนกลับสวี่ตูทั้งๆ ที่เจ้าเยี่ยนรู้แล้วว่าฮ่องเต้องค์ปัจจุบันคือหยางผิง บุตรชายของหยางจิน พร้อมให้เจ้าเยี่ยนนำหัวธนูเป็นสัญลักษณ์ มอบให้หยางผิงได้รำลึก ถึงอดีตที่หยางผิงมีน้ำใจเมตตาไว้ชีวิตทหารน้อยผู้หนึ่ง
เพื่อให้หยางผิงได้ตัดสินใจเองว่า ในครั้งนี้จะจัดการอย่างไรความลับที่มีค่าเท่าชีวิตตนเอง กับชีวิตของเจ้าเยี่ยน
(---บทเรียนที่สอง -หยางผิง---)
----------
ในครั้งนั้น...ที่หยางผิงตั้งใจยิงธนูพลาดเพื่อให้ทหารน้อยผู้หนึ่งรอดตาย
ซือหม่าอี้กล่าวกับหยางผิง "อี้เหอ เจ้ายึดมั่นมีเมตตาช่วยเหลือคน แต่บางครั้งเพื่อความยึดมั่นนี้ก็ต้องหัดเรียนรู้ฆ่าคนเพราะเมตตา"
----------
ในครั้งนี้...
หยางผิงกล่าวกับเจ้าเยี่ยน "อยากตายนั้นง่าย อยู่ต่อมันยาก...ราชวงศ์ยังไม่ฟื้นฟู คนตายจากไป คนที่อยู่ยังมีเรื่องอีกมากที่ต้องทำ"
----------
ในที่สุดแม้หยางผิงจะยืนหยัดในอุดมการณ์ที่จะไม่ฆ่าผู้บริสุทธิ์แต่เขาก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเจ้าเยี่ยนได้อยู่ดี
หยางผิง "ชอบรึเปล่า"
ด้วยความเมตตาไม่ฆ่าเจ้าเยี่ยนทำให้เจ้าเยี่ยนยอมรับในตัวหยางผิง
เจ้าเยี่ยนตัดลิ้นตัวเองเพื่อไม่ให้พูดเรื่องที่รู้มา แต่สุดท้ายเมื่อเจอกุยแกกับหมันทองกดดัน เจ้าเยี่ยนจึงฆ่าตัวตายเพื่อปิดบังความลับของฮ่องเต้
หยางซิวลอบติดต่อกับอ้วนเสี้ยว
กองกำลังของอ้วนเสี้ยวจับเติ้งจ้านได้ที่เวินเสี้ยน ทำให้เติ้งจ้านกลับมารายงานเรื่องหยางผิงไม่ได้
กุยแกรู้ทันจับหยางซิวเข้าคุก เพื่อหยั่งเชิงดูท่าทีของหยางผิง แต่กุยแกก็ยังจับผิดไม่ได้คาหนังคาเขาว่าฮ่องเต้มีส่วนในการอำพรางหลักฐานในคดีหยางผิง กุยแกปล่อยตัวหยางซิวไปแต่ส่งให้เขาไปคุมทหารซีเหลียงที่กัวต๋อ ทำให้หยางซิวรู้สึกเสียหน้ามาก
กองกำลังของอ้วนเสี้ยวจับเติ้งจ้านได้ที่เวินเสี้ยน ทำให้เติ้งจ้านกลับมารายงานเรื่องหยางผิงไม่ได้
กุยแกรู้ทันจับหยางซิวเข้าคุก เพื่อหยั่งเชิงดูท่าทีของหยางผิง แต่กุยแกก็ยังจับผิดไม่ได้คาหนังคาเขาว่าฮ่องเต้มีส่วนในการอำพรางหลักฐานในคดีหยางผิง กุยแกปล่อยตัวหยางซิวไปแต่ส่งให้เขาไปคุมทหารซีเหลียงที่กัวต๋อ ทำให้หยางซิวรู้สึกเสียหน้ามาก
แม้ว่ากุยแกจะสืบไม่ได้ว่าหยางผิงหน้าตาเป็นอย่างไร แต่ข้อสงสัยยังอยู่ หมันทองตั้งข้อสังเกตไว้ว่า เจ้าเยี่ยนและเติ้งจ้าน น่าจะรู้แล้วว่าหยางผิงเป็นใคร จึงมีจุดจบที่น่าสงสัย
 |
| หวังเยว่ทำร้ายโจผีในพิธีบวงสรวง |
หยางผิงใช้วิชาแพทย์ที่เคยร่ำเรียนมา
ช่วยดูแลรักษาบาดแผลของโจผี ตั้งแต่เกิดเรื่องในพิธีบวงสรวง
เป็นบุญคุณทำให้โจฮูหยินถอนทหารที่สอดแนมฮ่องเต้ออกไป
ระหว่างนั้น
หยางผิงพยายามสืบเสาะหาประวัติตัวเองจากบันทึกของฮองเฮาและสนมองค์ก่อนในห้องเก็บบันทึก
จนไปได้ยินถังอิงแอบคุยกับคนผู้หนึ่งทำให้สงสัยว่าถังอิงจะเป็นสายลับให้อ้วนเสี้ยว
หยางผิงคิดที่จะหาทางติดต่อกับอ้วนเสี้ยว
จึงแสร้งเปรยกับซุนฮกว่า ฮ่องเต้นั้นควรจะไปร่วมรบที่กัวต๋อด้วยหรือไม่ ในทางนึงทำให้โจโฉเข้าใจว่าเขาสนับสนุน แต่ในอีกทางนึงเพื่อให้อ้วนเสี้ยวฉวยโอกาสนี้ติดต่อกลับมา
ในขณะที่ซือหม่าอี้วางแผนทำลายขบวนเสบียงของโจโฉ เพื่อล่อกุยแกออกจากสวี่ตู จะได้เลิกสืบเรื่องหยางผิง
ทางด้านอ้วนเสี้ยว
ได้รับสัญญาณเรื่องฮ่องเต้จะร่วมรบ
จึงส่งพันหยางซึ่งเป็นศิษย์พี่ของถังอิงมายังสวี่ตู
กุยแกคาดเดาเรื่องนี้ได้ จึงส่งหมันทองไปที่สุสานโบราณ ในวันที่หยางผิงจะออกไปพบกับถังอิง หมันทองเข้าโจมตีสุสานโบราณ ถังอิงพาพันหยางหนีไปหลบซ่อนกับเถ้าแก่เจ้าที่เป็นคนของตระกูลซือหม่า
กุยแกคาดเดาเรื่องนี้ได้ จึงส่งหมันทองไปที่สุสานโบราณ ในวันที่หยางผิงจะออกไปพบกับถังอิง หมันทองเข้าโจมตีสุสานโบราณ ถังอิงพาพันหยางหนีไปหลบซ่อนกับเถ้าแก่เจ้าที่เป็นคนของตระกูลซือหม่า
-----------
กุยแกคิดจะหยั่งเชิงดูท่าทีของหยางผิง และล่อให้ถังอิงเผยตัว
จึงชักชวนหยางผิงและฮองเฮาให้ปลอมตัวเป็นสามัญชนเที่ยวชมธรรมชาตินอกวัง
แม้หยางผิงจะรู้ว่ากุยแกตั้งใจหลอกออกนอกวัง หยางผิงก็อยากจะรู้ว่ากุยแกต้องการอะไร และการออกไปเที่ยวนอกวังก็น่าจะสนุกดี เมื่ออยู่นอกวัง หยางผิงแสร้งขี่ม้าเตลิดออกไปเพื่อหาจังหวะ
ให้ได้เจอถังอิง และได้พบ
พันหยางกล่าวที่มาเพื่อนำตัวฮ่องเต้ไปด้วย หยางผิงปฏิเสธ เพียงแต่ให้นำคำสั่งไป ให้อ้วนเสี้ยว รบเพื่อราชวงศ์ และให้ส่งทหารมาชิงตัวตังสิน(แผนนี้เพื่อติดต่อกับอ้วนเสี้ยวและช่วยตังสินได้ด้วย) หยางผิงผิดหวังที่รู้ว่าถังอิงทำงานให้อ้วนเสี้ยวแต่ก้อยังห่วงใยในฐานะที่นางเป็นพี่สะใภ้ ก่อนจากกันจึงบอกให้นางรักษาตัวเอง
พันหยางกล่าวที่มาเพื่อนำตัวฮ่องเต้ไปด้วย หยางผิงปฏิเสธ เพียงแต่ให้นำคำสั่งไป ให้อ้วนเสี้ยว รบเพื่อราชวงศ์ และให้ส่งทหารมาชิงตัวตังสิน(แผนนี้เพื่อติดต่อกับอ้วนเสี้ยวและช่วยตังสินได้ด้วย) หยางผิงผิดหวังที่รู้ว่าถังอิงทำงานให้อ้วนเสี้ยวแต่ก้อยังห่วงใยในฐานะที่นางเป็นพี่สะใภ้ ก่อนจากกันจึงบอกให้นางรักษาตัวเอง
กุยแกมาพบหยางผิง
ได้รับบาดเจ็บจากม้าเตลิดเล็กน้อย จึงพาไปพักยังบ้านของ เหรินหงชาง
ที่นั่นอยู่ในป่าเขา เงียบสงบร่มรื่น เหรินหงชางพาเด็กๆ
ที่พ่อแม่ตายเพราะสงครามมาอยู่ด้วยหลายคน
เด็กๆ ไม่ได้เรียนหนังสือกุยแกเสนอให้หยางผิงสอนหนังสือเด็กๆ
ฮองเฮาได้ทำตัวตามสบายเยี่ยงสามัญชน ได้ผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็น
ฮองเฮา "ชอบอะไร"
หยางผิง "บุรุษไถนา สตรีทอผ้า บุตรธิดาเล่าเรียน ครัวอุ่น
ฟังไก่ร้องขัน"
ฮองเฮา "ช่างเป็นชีวิตที่ดีงาม"
หยางผิง "แล้วเจ้าว่าเรามีชีวิตเช่นนั้นได้รึเปล่า"
ฮองเฮา "ท่านพูดว่า..เรา..เหรอ"
หยางผิง "ใช่ เรา..."
กุยแก เหรินหงชาง หยางผิง และฮองเฮา
ได้มีช่วงเวลาอาหารที่ผ่อนคลายร่วมกัน ฮองเฮาดื่มเหล้าไม่เก่ง เมื่อกลับจวน
หยางผิงจึงต้องอุ้มนางเข้าห้อง
โจผีที่แอบมีใจให้กับฮองเฮาเห็นความใกล้ชิดของทั้งสองแล้วก็อดอิจฉาไม่ได้
------------
***หมายเหตุ***
เรื่องย่ออาจมีผิดเพี้ยนบ้างต้องขออภัยนะคะ ส่วนชื่อตัวละครบางตัวเป็นจีนกลางบางตัวเป็นฮกเกี๋ยน ขออ้างอิงไว้ตรงนี้คะ
จีนกลาง (ฮกเกี้ยน)
หลิวผิง/หยางผิง ชื่อรอง อี้เหอ
ซือหม่าอี้ (สุมาอี้) ชื่อรอง จ้งต๋า
ฝูโซ่ว (พระนางฮกเฮา)
หวังถังอิง (พระสนมถัง พระสนมในหวังเช่าเปี้ยน)
เฉาเชา (โจโฉ) ชื่อรอง เมิ่งเต๋อ
กัวเจีย (กุยแก) ชื่อรอง เฟิ่งเซี่ยน
เฉาพี (โจผี)
เฉาเจี๋ย (โจเจี๋ย พระนางโจเฮา)
หยวนเฉ่า (อ้วนเสี้ยว)
ต่งเฉิง (ตังสิน)
หมันฉ่ง (หมันทอง)
สุนอวี่ (ซุนฮก)
หยางซิว (เอียวสิ้ว)
ฮั่นเซียนตี้ (ฮั่นเหี้ยนเต้) /หวังเช่าเสีย (หองจูเหียบ)/หลิวเสีย //อ้างถึง
หวังเช่าเปี้ยน (หองจูเปียน) /หงหนงหวัง..อ๋องแห่งหงหนง //อ้างถึง
ซุนเช่อ (ซุนเซ็ก) //อ้างถึง
หลี่ปู้ (ลิโป้) //อ้างถึง
