------------
...ราชวงศ์ฮั่นเสื่อมสลาย
เฉาเชาข่มขู่ฮ่องเต้ สถาปนาสวี่ชางเป็นเมืองหลวงเปลี่ยนชื่อเป็นสวี่ตู (ฮูโต๋)
หลังจากรบชนะลิโป้ ปราบอ้วนเสี้ยวทางเหนือ
ขับไล่ซุนเซ็กทางใต้ กลายเป็นเจ้าเมืองที่แข็งแกร่งที่สุด
แต่เฉาเชาใช้อำนาจเผด็จการ
สร้างความขัดแย้งกับราชวงค์ฮั่น...ทั้งในและนอกเมืองสวี่ตู
------------
----เจี้ยงอันปีที่ 4 เมืองเวินเสี้ยน---
ซือหม่าอี้ กับหยางผิง ขี้ม้าผ่านหมู่บ้านเล็กๆ พบคนกำลังทำร้ายชาวบ้าน จึงเขาไปช่วย หนึ่งในคนร้ายมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาขโมยอาหาร ซือหม่าอี้กระตุ้นให้หยางผิงฆ่าเขาซะ แต่หยางผิงแกล้งยิงธนูพลาด ซือหม่าอี้รู้ทันจะฟันคอเขา หยางผิงห้ามไว้ เพราะเห็นว่าเขาแค่เพียงมาขโมยอาหารไมได้ทำร้ายใคร
ซือหม่าอี้ กับหยางผิง ขี้ม้าผ่านหมู่บ้านเล็กๆ พบคนกำลังทำร้ายชาวบ้าน จึงเขาไปช่วย หนึ่งในคนร้ายมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาขโมยอาหาร ซือหม่าอี้กระตุ้นให้หยางผิงฆ่าเขาซะ แต่หยางผิงแกล้งยิงธนูพลาด ซือหม่าอี้รู้ทันจะฟันคอเขา หยางผิงห้ามไว้ เพราะเห็นว่าเขาแค่เพียงมาขโมยอาหารไมได้ทำร้ายใคร
------------
ซือหม่าอี้ "อี้เหอเจ้าหนะมีเมตตาดั่งซ่งเซียนกง จะทำให้เจ้าและข้ากลายเป็นซ่งเซียงกงรึยังไง"
หยางผิง "จ้งต๋าเจ้ามีความทะเยอทะยานแต่ข้าไม่ อย่างมาก ข้าพอใจจะเป็นผู้ว่าฯ ดูแลไพร่ฟ้าประชาชน"
ซือหม่าอี้ "เจ้านี่..ไร้ประโยชน์สิ้นดี...ถ้าเจ้าไม่คิดแก่งแย่งก็จะเป็นต้นไม้ที่โดนลมพัดไม่มีวันสงบ"
ซือหม่าอี้ "เจ้านี่..ไร้ประโยชน์สิ้นดี...ถ้าเจ้าไม่คิดแก่งแย่งก็จะเป็นต้นไม้ที่โดนลมพัดไม่มีวันสงบ"
หยางผิง
"งั้นต่อไปข้าจะติดตามเจ้า เจ้าคอยปกป้องขจัดผู้รุกราน
ส่วนข้าจะคอยดูแลทุกข์สุขชาวบ้าน เด็ดเดี่ยวและมีเมตตา"
หยางผิง
"ในเมื่อไม่ชอบความสันโดษ แต่ก็ไม่ชอบการแก่งแย่งเช่นเหล่าขุนนาง
ใต้หล้านี้มีเพียงตำแหน่งเดียวที่เหมาะสมกับเจ้า..."
ซือหม่าอี้
"หืม...ไหนว่ามาซิ..."
หยางผิง
"ฮ่องเต้..!!!"
------------
หยางผิง (อายุ 18 ปี) บุตรชายของหยางจินผู้ถูกเลี้ยงดูในตระกูลซือหม่า
หยางผิงจึงเติบโตมาพร้อมกับซื้อหม่าอี้คุณชายรองของตระกูล ที่เมืองเวินเสี้ยน
หลังจากหายหน้าไปหลายปี หยางจินมาหาบุตรชายที่บ้านตระกูลซือหม่าและพาไปยังเมืองสวี่ตูอย่างรีบร้อน ระหว่างทาง มีรถม้าอีกคันหนึ่งเข้ามาใกล้ หยางจินหยุดรถ ปล่อยม้าวิ่งเตลิดไป ตัดแขนตัวเองและสั่งให้หยางผิงบุตรชายขึ้นรถม้าคันนั้นไป บนรถม้าหยางผิงพบชายสูงวัยที่แนะนำว่าตัวเองคือ หยางไท่เว่ย พร้อมกับการอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น หยางผิงไม่ใช่หยางผิงแต่เป็นหลิวผิงน้องชายฝาแฝดของพระเจ้าแผ่นดินคนปัจจุบัน(หลิวเสีย) ที่ถูกพาหนีออกจากวังตั้งแต่ยังเป็นทารก หยางจินรับเลี้ยงเป็นบุตร และนำไปฝากไว้ที่บ้านตระกูลซือหม่า มาบัดนี้หยางผิงต้องรับภาระหน้าที่เป็นฮ่องเต้ต่อจากพี่ชายฝาแฝด อย่างลับๆ ทางด้านหยางจินเมื่อรถม้าหยางไท่เว่ยนำตัวหยางผิงไปแล้ว หยางซิว บุตรชายของหยางไท่เว่ย นำศพนิรนามมาให้ม้าเหยียบหน้าศพเพื่อแสร้งว่าเป็นหยางผิง
ทางด้านซือหม่าอี้ เมื่ออยู่ดีๆ หยางผิงถูกนำตัวไปโดยไม่ได้ร่ำลา ซือหม่าอี้ติดตามไปจนพบเกวียนที่พาตัวหยางผิงไป เขาไปดูศพที่ทางการบอกว่าเป็นหยางผิง และมั่นใจมากว่านี่ไม่ใช่ร่างของหยางผิงแน่ เขาจึงบอกกับซือหม่าหลาง (พี่ชายคนโต) ว่าหยางผิงยังไม่ตายแน่นอนและเขาจะไปสืบเรื่องนี้ด้วยตัวเองที่เมืองสวี่ตู
สถานการณ์ในพระราชวัง หยางผิงนำตัวไปพบฮ่องเต้และฮองเฮา และพบว่าฮ่องเต้สิ้นแล้ว มอบราชโองการให้หลิวผิงน้องชายขึ้นราชย์ต่ออย่างลับๆ เรื่องราวค่อนข้างสับสนสำหรับหยางผิง มีเพียงฮองเฮาที่คอยบอกให้เขาทำตัวยังไงไม่ให้ใครสงสัย ฮองเฮาวางเพลิงตำหนักเพื่อทำลายพระศพอำพรางหลักฐาน
 |
| ตอนเผาตำหนัก |
ราชเลขาธิการสุนอวี่(ซุนฮก) เชิญฮ่องเต้และฮองไปประทับที่จวนราชเลขาธิการ
หยางซิวได้ปรับตำแหน่งเป็นหัวหน้าราชองครักษ์ เขามีแผนในใจ หากว่าหยางจวิ้นตายไป อาจกระตุ้นให้หยางผิงมีความเคียดแค้นต่อโจโฉ และทำให้แผนสวมรอยฮ่องเต้ง่ายขึ้น
(---วัดพลังครั้งแรกระหว่างซือหม่าอี้และหยางซิว---)
ซือหม่าอี้ตามร่องรอยไปจนถึงสุสานหวังหงหนง และพบหวังถังอิง กับหยางซิวทั้งสองไม่พูดความจริง หยางซิวท้าซือหม่าอี้ให้หาคำตอบเองซือหม่าอี้ก็สืบจนได้ว่าหยางผิงถูกนำตัวเข้าวัง ซือหม่าอี้ตกลงกับหยางซิวว่าถ้าเขาจัดการช่่่วยหยางจวิ้้น จากหมันทองได้ จะต้องบอกความจริงทั้งหมด แต่เมื่อช่วยได้ หยางซิวก็บอกเพียงว่าให้ซือหม่าอี้ไปตามสืบกับต่งเฉิงเองหยางผิงเป็นห่วงที่หยางจวิ้นจะถูกนำตัวไปสอบสวน จึงขอร้องให้ฮองเฮาช่วยหยางจวิน แม้ฮองเฮาจะบอกให้เขาตัดขาดจากครอบครัวที่เลี้ยงเขามา
ฮองเฮา "ตอนนี้ราชวงศ์ฮั่นคือครอบครัวของเจ้า! ถ้าไม่มีประเทศก็ไม่มีบ้าน!"
แต่หยางผิงยืนยัน จะอย่างไรหยางจวินก็เป็นผู้เลี้ยงเขามาจนโต ถ้าไม่ช่วยก็จะไม่มีโอรสสวรรค์อีก
"ข้าจะแบกรับภาระแทนเสด็จพี่ แต่ได้โปรดช่วยพ่อข้าด้วย"
หยางซิวมารายงานฮ่องเต้ว่าหยางจวินปลอดภัย ไม่ถูกนำตัวไปสอบสวน ส่วนจดหมายที่หยางผิงแอบฝากไปให้สุมาอี้เขาทำลายไปแล้วตามความต้องการของฮองเฮา
(---บทเรียนที่หนึ่ง หยางผิง---)
ขันทีจางผู้ทำงานรับใช้ฮ้องเต้(หลิวเสีย)มานาน จับพิรุธได้
ฮองเฮาคิดจะฆ่าขันทีจางแต่ หยางผิงห้ามไว้ เขาไม่ต้องการให้ผู้บริสุทธิ์ต้องตาย
ขันทีจางไม่ได้ต่อต้านการเป็นฮ่องเต้ของหยางผิง เพียงแต่บอกว่าความเมตตาที่หยางผิงมีนั้นไม่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองเลย
หยางผิงให้ขันทีจางรับหน้าที่นำพระศพฮ่องเต้(หลิวเสีย) ไปทำการเผาเพื่อทำลายหลักฐาน
แล้วให้เขาออกจากวังกลับบ้านเกิด ก่อนจะออกจากวังขันทีจางถูกหมันทอง (นายนครบาลแห่งสวี่ตู) นำตัวไปสอบถาม
และโดนธนูปริศนายิงเข้าที่กลางอกตายหน้าจวนหมันทอง(ธนูถูกยิงโดนถังอิงปลอมตัวเป็นนักฆ่า)
หยางผิง(ในฐานะฮ่องเต้)ด่าว่าหมันทองที่ไม่สามารถดูแลคนของเขาได้
หมันทองให้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างให้ฮ่องเต้ย้ายไปประทับที่จวนโจซือคง (ตามไอเดียโจผี)
ถังอิงได้รับบาทเจ็บหลังจากลอบฆ่าจางอวี่ ที่สุสานจึงต้องให้ซือหม่าอี้ช่วยทำแผล
ในครั้งแรกที่โจผี(บุตรคนรองของโจโฉ) ได้พบฮองเฮา
โจผีเหมือนจะมีความประทับใจกับความงามของนาง
เช่นเดียวกับโจเจี๋ยซึ่งเป็นสาวรุ่นมีความรู้สึกแอบปลื้มฮ่องเต้(หยางผิง)
ซือหม่าอี้สมัครเข้าร่วมเป็นคณะบัณฑิตภายใต้การดูแลของสุนอวี่(ซุนฮก)
เพื่อตามหาหยางผิง และก็ได้พบหยางผิงจริงๆ ตามคาด แต่ไม่ได้คาดว่าหยางผิงจะเป็น...ฮ่องเต้!!
ก่อนฮ่องเต้หลิวเสียจะตายนอกจากมีพระบรมราชโองการให้กับหยางผิงเพื่อสืบทอดราชบัลลังก์
ก็มีพระบรมราชโองการอีกฉบับหนึ่งให้กับตังสินก่อกบฎยึดอำนาจในเมืองสวี่ตูจากโจโฉ แต่หยางซิวแปรพรรค บอกหมันทอง นำเอาทหารซีเหลียงล้อมเมืองไว้
พร้อมกับกวาดล้างผู้ร่วมขบวนการจนหมดสิ้น ไม่เว้นแม้แต่สนมตังที่กำลังตั้งครรภ์
ในคืนที่เกิดการกบฏ
ซือหม่าอี้วางแผนที่จะบุกเข้าชิงตัวหยางผิงออกมาจากจวนโจซือคง
แต่พบเห็นความวุ่นวายภายนอกจึงคิดจะล้มเลิกแผน ขณะนั้นเองกลับพบสนมตังที่กำลังหนี
ซือหม่าอี้จึงรับอาสาจะช่วยพาหนี ไปจนกระทั่งถึงสุสานโบราณ แต่ก็ไม่ทันการณ์ สนมตังตาย หวังฝู (เป็นทหารและเป็นศิษย์พี่ของถังอิง) ที่ร่วมการกบฎ ยอมตาย
การก่อกบฏนีี้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากเรืื่องไฟไหม้วังหลวง และสามารถวางตัวหยางซิวไว้กับฝ่ายโจโฉได้อย่างเนียนๆ
การก่อกบฏนีี้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากเรืื่องไฟไหม้วังหลวง และสามารถวางตัวหยางซิวไว้กับฝ่ายโจโฉได้อย่างเนียนๆ
 |
| สนมตัง |
ก่อนสนมตังจะตายได้มีโอกาสพบฮ่องเต้(หยางผิง)
ครั้งหนึ่งและรู้สึกถึงความผิดปกติ
ก่อนตายจึงสั่งเสียเจ้าเยี่ยน (ลูกศิษย์ของขงเส้าฝู่) คนสนิทให้ตามสืบหาว่าฮ่องเต้ตัวจริงหายไปไหน
(---บทเรียนที่สอง หยางผิง---)
หลังเหตุการณ์กบฎตังสิน สร้างความผิดหวังเสียใจแก่หยางผิงอย่างรุนแรง
หลังเหตุการณ์กบฎตังสิน สร้างความผิดหวังเสียใจแก่หยางผิงอย่างรุนแรง
หยางผิงเอาความโมโหไประบายแก่เหล่าขุนนาง ด่าว่าผู้เฒ่ากาเซี่ยงที่แปรพรรคไปมา สุมไฟในใจแกโจผีว่าจางซิ่ว(ผู้นำทัพซีเหลียง)คือผู้ที่สังหารพี่ชายของโจผี(โจงั่ง)
หยางผิงยังคงรู้สึกผิดที่ไม่สามารถทำตามรับสั่งฮ่องเต้(หลิวเสีย)ได้สำเร็จ
ทั้งยังทำให้ขุนนางผู้จงรักภักดีต้องล้มตาย
รวมถึงไม่สามารถรักษาทายาทที่จะกำเนิดกับสนมตังไว้ได้
นอกจากความรู้สึกถูกใช้เป็นเพียงหุ่นเชิดแล้ว ก็ยังรู้สึกโดดเดี่ยวอย่างที่สุด
ฮองเฮายังคงอยู่เคียงข้างเขา ในช่วงเวลาและบรรยากาศที่แสนจะโศกเศร้าหาทางออกไม่ได้
นางคิดจะใช้ความสัมพันธ์ทางกาย เพื่อปลอบประโลมหัวใจหยางผิง
แต่หยางผิงกลับรู้สึกว่านางจะใช้วิธีนี้เพื่อดึงเขาไว้ภายใต้การควบคุม
หยางผิงยื่นคำขาดที่จะออกไปพบซือหม่าอี้
ไม่เช่นนั้นก็จะไม่มีพระเจ้าฮั่นเหี้ยนเต้อีกต่อไป...
ฮองเฮาได้หาข้ออ้างเพื่อออกจากจวนโจซือคงไปพบหวังถังอิงที่สุสาน หยางผิงจึงได้พบซือหม่าอี้ซึ่งได้รอการมาของเขาอยู่แล้ว
หยางผิงตัดสินใจจะไม่กลับไปเป็นฮ่องเต้อีก และหนีไปกับซือหม่าอี้
ปล่อยให้ฮองเฮากลับไปจวนโจซือคงเผชิญหน้ากับเหล่าขุนนางเพียงลำพัง
 |
| ซือหม่าอี้ นางนอนงอนรออยู่จ้าาาา |
ในจวนโจซือคง ฮองเฮาต้องคอยหาข้ออ้างในการไม่ออกว่าราชการของฮ่องเต้ จนขุนนางหลายคนเริ่มกังวล
ระหว่างการเดินทางซือหม่าอี้และหยางผิง
พบกับทหารกลุ่มหนึ่งกำลังคุมชาวบ้านไปทั้งยังทำร้ายชาวบ้านอีกด้วยหยางผิงอยากจะเข้าช่วยเหลือแต่ซือหม่าอี้ห้ามไว้ หยางผิงที่มีใจเมตตา เห็นอกเห็นใจผู้อื่นเสมอ ในที่สุดก็ตัดสินใจบางอย่าง
------------
หยางผิง "ข้าต้องกลับไปช่วยพวกนาง"
ซือหม่าอี้ "อี้เหอเจ้าเห็นทางข้างหน้าชัดเจนหรือไม่
นั่นคือเส้นทางที่เต็มไปด้วยเลือด หลอกลวง หักหลัง หากวันนี้เจ้าตัดสินใจก้าวไป
เจ้าจะไม่ได้กลับมาอีก นั่นจะนำไปสู่วิถีชีวิตในแบบที่เจ้ารังเกียจที่สุด
เข้าใจหรือไม่"
หยางผิง "เข้าใจ"
ซือหม่าอี้ "แล้วเจ้าจะทำยังไง"
หยางผิง "ไม่อ่อนแอ และทำตัวเหมือนเสด็จพี่"
ซือหม่าอี้ "ผิดแล้ว...จิตใจที่เปี่ยมเมตตา
ไม่ใช่ความอ่อนแอ...แต่หากไร้ศรัทธา เป้าหมาย
นั่นคือความอ่อนแอที่แท้จริง...อี้เหอ ถ้าเจ้าเลือกจะเป็นหุ่นเชิด
เจ้าจะช่วยใครไม่ได้เลย"
ซือหม่าอี้ตามหยางผิงกลับไปทั้งสองมีความเห็นตรงกันว่าราชวงศ์จำเป็นต้องยืมกำลังจากภายนอก เพื่อสู้กับโจโฉ ก่อนจากซือหม่าอี้กำชับหยางผิงว่าอย่าแสดงพิรุธให้หมันทองจับได้ ตัวเขาจะคอยช่วยอยู่ห่างๆ และหาวิธีไปพบฝ่าบาทเองระหว่างนี้ห้ามพบกันอีก
"...คำไหนคำนั้น..."
------------
***หมายเหตุ***
เรื่องย่ออาจมีผิดเพี้ยนบ้างต้องขออภัยนะคะ ส่วนชื่อตัวละครบางตัวเป็นจีนกลางบางตัวเป็นฮกเกี๋ยน ขออ้างอิงไว้ตรงนี้คะ
จีนกลาง (ฮกเกี้ยน)
หลิวผิง/หยางผิง ชื่อรอง อี้เหอ
ซือหม่าอี้ (สุมาอี้) ชื่อรอง จ้งต๋า
ฝูโซ่ว (พระนางฮกเฮา)
หวังถังอิง (พระสนมถัง พระสนมในหวังเช่าเปี้ยน)
เฉาเชา (โจโฉ) ชื่อรอง เมิ่งเต๋อ
กัวเจีย (กุยแก) ชื่อรอง เฟิ่งเซี่ยน
เฉาพี (โจผี)
เฉาเจี๋ย (โจเจี๋ย พระนางโจเฮา)
หยวนเฉ่า (อ้วนเสี้ยว)
ต่งเฉิง (ตังสิน)
หมันฉ่ง (หมันทอง)
สุนอวี่ (ซุนฮก)
หยางซิว (เอียวสิ้ว)
ฮั่นเซียนตี้ (ฮั่นเหี้ยนเต้) /หวังเช่าเสีย (หองจูเหียบ)/หลิวเสีย //อ้างถึง
หวังเช่าเปี้ยน (หองจูเปียน) /หงหนงหวัง..อ๋องแห่งหงหนง //อ้างถึง
ซุนเช่อ (ซุนเซ็ก) //อ้างถึง
หลี่ปู้ (ลิโป้) //อ้างถึง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น