เรื่องย่อ ตำนานลับสามก๊ก (8/8) ตอนจบ

ประมาณตอนที่ 50-54 ตอนจบ

ต่างคนต่างวิถีทางไม่อาจร่วมทางกันเดิน หลังจากสุมาอี้ตัดสินใจไม่ช่วยหยางผิงอีกต่อไป เขาก็ไปเป็นขุนนางในสังกัดของโจโฉ
ฝูหวัน (พ่อของฮองเฮาฝูโซ่ว) ยังไม่ยอมปล่อยปละละวางจากโจโฉ ถึงขนาดทะเลาะกับหยางผิง

หยางผิง "เพียงเพราะจะกำจัดโจโฉ ถังหวังเฟยต้องเสียสละตัวเอง จะต้องมีอีกกี่คนที่ตายไป และหลังจากโจโฉตายไป ข้าจะต้องเป็นหุ่นเชิดให้ใครอีก? ประชาชนไม่ได้อยู่อย่างสงบ ท่านต้องการเช่นนั้นใช่มั้ย"

ฝูหวัน "ใช่!"

----------

ฝูหวันเห็นช่องคิดจะวางแผนทำร้ายโจโฉในระหว่างที่โจโฉเดินทางไปเยว่เฉิง หยางผิงให้ฮองเฮาไปพยายามหว่านล้อมให้เขาล้มเลิกความคิด แต่ก่อนหน้านั้นสุมาอี้ได้มาถึงและพูดคุยบางอย่างกับฝูหวันก่อนแล้ว

สุมาอี้ปล่อยข่าวให้หยางซิวรู้เรื่องนี้ หยางซิวสนิทกับโจสิด รีบไปบอกให้โจสิดไปบอกโจโฉก่อนโจผี แต่โจสิดกลับเป็นห่วงความปลอดภัยของฮองเฮามากกว่าจึงรีบไปบอกฮ่องเต้ หยางซิวรู้สึกผิดหวังในตัวโจสิด ที่มีนิสัยไม่ต่างจากหยางผิง และเขาเองก็ต้องพลาดถึงสองครั้งที่เคยช่วยสงเสริมคนแบบหยางผิง และโจสิด

---------- 

สุมาอี้ได้รับสัญญาณว่าฝูหวันตายแล้ว เขารำพึงกับตัวเอง "ขุนนางตงฉิน น่าเสียดายที่โง่งม"

หยางผิงกับฮองเฮารีบมาที่จวนฝูหวัน มาเจอกับโจโฉที่หน้าจวนพอดี

หยางผิง "เรื่องในครั้งนี้ท่านจะปล่อยไปสักครั้งได้หรือไม่"

โจโฉ "สายเกินไปแล้ว"

ฮองเฮาเข้าไปพบฝูหวันฆ่าตัวตายแล้วที่ห้องโถง ในขณะที่สุมาอี้ยืนรออยู่ที่นั่น

หยางผิง "ท่านทำแบบนี้เพื่ออะไร ท่านไม่ใช่คนจิตใจโหดเหี้ยมเช่นนี้"

สุมาอี้ไม่ตอบอะไร แต่หันไปเอาหน้ากับโจโฉที่เพิ่งเข้าห้องมา

โจโฉกล่าวกับฮ่องเต้ "ไม่ใช่ว่าข้าไม่เชื่อใจฝ่าบาท แต่ขุนนางของฝ่าบาทไม่ให้โอกาสเราได้ไว้ใจกัน"

โจโฉสั่งให้กักบริเวณฮองเฮาไว้ที่ตำหนักเย็น ในฐานที่ฝูหวันก่อกบฎ

---------- 

หยางผิงที่สูญสิ้นทุกอย่างมาหาสุมาอี้ที่จวน

สุมาอี้ "เจ้ามาทำอะไร"

หยาผิง "ข้ามาดูว่าจ้งต๋าที่ข้าเคยรู้จัก ทำไมถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้....และข้า..ไม่เหลือใครให้พูดคุยด้วยแล้ว...หากเจ้าโกรธข้าก็ควรจะฆ่าข้าไม่ควรทำอย่างนี้กับฮองเฮา"

สุมาอี้ "..ข้าเคยทำตามเป้าหมายเจ้า เติมเต็มความต้องการของเจ้า แต่ข้าคิดผิด!! ข้าจะทำตามความคิดของตัวเอง"

หยางผิง "ท่านว่าหากข้ายอมสละราชบัลลังก์ให้โจโฉ จะช่วยฮองเฮาได้หรือไม่..."

สุมาอี้ "มากับข้าจะพาเจ้าไปดูอะไรอย่างหนึ่ง"

ที่ศาลาสร้างใหม่สำหรับชุมนุมบันฑิต สุมาอี้ให้หยางผิงลองดันเสากลางอาคาร มีฝุ่นละอองหล่นลงมา

หยางผิง "ทำไมจึงเป็นเช่นนี้"

สุมาอี้ "ทีนี้เจ้าลองคิดดู หาในวันชุมนุมบัณฑิต อาคารที่ไม่ค่อยจะแข็งแรงนี้พังลงมา จะเกิดอะไรขึ้น..ผู้คนจะก่นด่านินทาโจโฉ ที่สนับสนุนการชุมนุมว่าตั้งใจสังหารหมู่เหล่าบัณฑิต เขาก็จะมีความผิด"

หยางผิง "ทำแบบนี้ไม่ได้"

สุมาอี้ "นี่เป็นทางเดียวที่เจ้าจะช่วยให้ฮองเฮารอด"

สุมาอี้คิดดูท่าทีหยางผิงว่าจะกล้าทำในสิ่งที่ขัดกับมโนธรรมของตัวเองเพื่อคนที่รักได้หรือไม่

---------

ในวันชุมนุมบัณฑิต ขงเส้าฝูมาต่อว่าชุนเหยี่ยนที่ไม่ได้ไปขอร้องต่อโจโฉให้ปล่อยฮองเฮา และยังตั้งอกตั้งใจจัดงานชุมนุมมากกว่า ชุนเหยียนขังขงเส้าฝูไว้ในจวนเพื่อไม่ให้ไปขัดขวางแผนการพังงานชุมนุมของตนเอง (ซึ่งตรงกับแผนที่สุมาอี้คาดเดาไว้)

พี่หมันทองเขาก็เท่นะ ^^

หยางผิงไปร่วมงานชุมนุมเพื่อไม่ให้ชุนเหยี่ยนทำตามแผน เมื่อเหล่าบัณฑิตออกจากอาคารไปหมด ชุนเหยี่ยนให้ฝ่าบาทออกไปรอด้านนอก หยางผิงคิดว่าการที่เขามาจะทำให้ชุนเหยี่ยนล้มเลิกความตั้งใจ แต่หยางผิงคิดผิด เมื่อหยางผิงออกจากอาคารชุนเหยี่ยนผลักเสากลางอาคารเพื่อฆ่าตัวตาย หยางผิงรีบเข้าไปช่วย หมันทองจึงตามเข้าไปช่วยอีกแรง

เสียงลือของบัณฑิตและชาวบ้านที่รู้เหตุการณ์ 'ฝ่าบาททรงเข้าไปช่วย ท่านชุนเหยี่ยน โดยไม่คิดถึงชีวิตของพระองค์เอง'

หยางผิงเห็นว่าหมันทองได้รับบาดเจ็บ "มือของท่านเป็นยังไงบ้าง"

หมันทอง "มือของข้า สมควรแล้วที่เป็นเช่นนี้ วันนี้ข้าเข้าใจแล้วว่า เหตุใดท่านกุยแก ที่รู้ความจริงเรื่องหยางผิงแล้ว กลับเงียบไว้ ...พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ในแบบที่ท่านกุยแกต้องการจริงๆ...แต่...เวลานี้ท่านควรรีบกลับวัง.."

ในที่สุดหมันทองก็เป็นอีกคนที่ยอมรับ ฮ่องเต้(หยางผิง)

---------

ที่ตำหนักเย็น สุมาอี้กับ โจผี เป็นผู้นำยาพิษไปมอบให้ฮองเฮาด้วยตัวเอง โจผีแม้จะเจ็บปวดใจอยู่บ้างแต่ก็สะกดกลั้นอารมณ์บวกกับความอิจฉาที่มีต่อฮ่องเต้ไม่เคยลดลงยิ่งจะมีมากขึ้นด้วยซ้ำ เมื่อหยางผิงมาถึงช้าไป ฮองเฮาสิ้นใจแล้ว เขาเอ่ยกับฮองเฮาถึงแม้นางจะจากเขาไปแล้วแต่อุดมการณ์ที่มีร่วมกันจะไม่สิ้นสุดลงไปด้วย
โจผีเอ่ยกับสุมาอี้ "คนก็ตายไปแล้ว ข้าไม่เข้าใจจะยังมีอะไรให้หวังอีก"
สุมาอี้ "ท่านและข้าไม่เข้าใจ ก็ใช่ว่าอุดมการณ์นั้นจะไม่มีจริง..พวกเราอยู่ในวังวนแห่งกลียุคนี้ แต่ทุกอย่างจะจบลงในยุคของท่าน" 
โจผี "ข้าเกลียดเขา ที่แม้แต่ฮองเฮาเขาก็ปกป้องไม่ได้ แต่ก็ต้องขอบคุณเขา ข้ายังต้องการเป็นใหญ่แม้ในกลียุคเช่นนี้"

หยางผิงโมโหสุมาอี้ จนคว้ากระบี่มาแทงเขาแต่โจผีกลับคว้าปลายกระบี่เอาไว้

สุมาอี้ "ฮองเฮาต้องตายก็เพราะฝ่าบาท พระองค์ต้องการช่วยผู้คนจากกองเพลิง ก็ต้องยอมแบกรับความเจ็บปวด"

(แอดมิน...นึกย้อนไปที่เมืองเยว่เฉิง ที่ทุกคนร่วมมือกันช่วยเหลือกันออกจากเมืองได้ เวลาผ่านไปกว่าสิบปี...วันนี้ กลายเป็นแก้วร้าวที่ไม่อาจประสาน)

---------

โจโฉได้รับรายงานเหตุการณ์ที่งานชุมนุมบัณฑิต หมันทองรายงานว่าฝ่าบาทเสด็จไปเพื่อไม่ให้ชุนเหยี่ยนทำตามแผน แต่สุดท้ายชุนเหยี่ยนก็ทำ ขณะที่รายงาน ขงเส้าฝู่เข้ามาต่อว่าที่โจโฉสั่งให้ฮองเฮายอมตาย โจโฉบันดาลโทสะสั่งให้หมันทองฆ่าชุนเหยี่ยนและขงเส้าฝู่

(หยางผิงพยายามรักษาชีวิตทุกคน แต่ในความเป็นจริงก็ทำไม่ได้)

โจผีบอกเรื่องนี้กับสุมาอี้ และเอ่ยถึงความรู้สึกที่สุมาอี้มีต่อฝ่าบาท

โจผี "ท่านยังมีความหวังต่อฝ่าบาทหรือไม่"

สุมาอี้ "ข้าละทิ้งเขานานแล้ว" สุมาอี้พกกระบี่ของถังอิงติดตัวอยู่เสมอ "คนมีสองประเภท อ้วนเสี้ยวนั้นเป็นคนโง่ แต่ฝ่าบาทนั้นทำเรื่องโง่ๆ เขาไม่สามารถละทิ้งอุดมการณ์ หรือปล่อยให้คนบริสุทธิ์ต้องตาย" (แต่คนใกล้ชิดดันเดือดร้อน😅)

โจผี "นั่นทำให้ข้าเกลียดและกลัวเขา เกลียดความเด็ดเดี่ยวแม้ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก กลัวความนิยมจากประชาชนที่มีต่อเขา"

ที่จวนหยางไท่เว่ย โจผีไปพบหยางซิว และพบจดหมายจากฝูหวันถึงตระกูลหยางให้ร่วมก่อกบฎ หยางซิวไม่อาจหาหลักฐานโต้แย้งได้ จึงยอมตาย แต่ขอไม่ให้โจโฉไปกวาดล้างตระกูล อีกทั้งหยางไท่เว่ยก็ได้เกษียณและกลับไปบ้านเกิดแล้ว

อุบายครั้งนี้หยางซิวยอมแพ้ต่อสุมาอี้ 
"สุมาอี้แม้เจ้าจะหลอกโจผีได้ แต่หลอกข้าไม่ได้ ว่าอุบายนี้เจ้าทำเพื่อใคร"

ซุนฮกพยายามเกลี่ยกล่อมโจโฉให้ไปเยว่เฉิงโดยปล่อยวางเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นฝ่าบาทไม่ได้รับรู้ด้วย โจโฉไม่รับฟัง เพราะโจโฉพบหลักฐานว่าฝูหวันส่งจดหมายบอกซุนฮกเรื่องก่อกบฎ โจโฉยิ่งโมโหขึ้นไปอีกที่ถูกซุนฮกหักหลัง

ซุนฮก "หลายปีมานี้ข้า อยู่ระหว่างท่านและราชวงศ์ ด้วยความอึดอัดใจ เพื่อส่งเสริมอุดมการณ์ของท่าน และของข้าด้วย มาบัดนี้ท่าน...คงจะไม่ต้องการข้าอีกแล้ว...อาหม่าน ท่าน รักษาตัวด้วย"
ซุนฮกกลับไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจว่าตัวเองต้องคอยประสานระหว่างโจโฉกับราชวงศ์มาหลายปีโดยไม่เคยเคยจะหักหลังโจโฉเลย แต่เวลานี้โจโฉกลับไม่เชือ่ใจเขาอีกแล้ว

โจโฉรำพึงกับตัวเอง "ทำไมคนที่ข้าไว้ใจจึงได้กลายเป็นคนของเขา(ฮ่องเต้)"
พอคิดมากๆ อาการปวดหัวของโจโฉก็กำเริบขึ้นมา

(จริงๆแล้ว ถ้ามองที่เป้าหมายเดียวกันก็ไม่มีหรอก คำว่าคนของเขาหรือคนของเรา มีแต่ทำเพื่อเป้าหมายคือประเทศและประชา แต่ความเป็นอัตตาตัวตนของคนเราก็มักจะทำให้เรามองเรือ่งนี้ไม่ออก-จากใจแอดมิน)

โจผีเข้ามาแจ้งกับโจโฉว่าซุนฮกเผางานเขียนของตัวเองและตายอยู่ในจวนแล้ว

โจโฉ "ข้าไม่ได้บอกให้เขาตาย.."
---------

สุมาอี้มารับพระศพฮองเฮาไปทำพิธี หยางผิงไม่พอใจที่แผนของสุมาอี้ทำให้คนดีๆ อย่างซุนฮกต้องตาย สุมาอี้นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น แผนนี้นั้นเริ่มต้นตั้งแต่สุมาอี้ไปหาฝูหวน เพื่อให้เขาเขียนจดหมายสองฉบับก่อนตาย ป้ายสีให้ซุนฮก และหยางซิว (อ่า...เริ่มรู้ละว่าที่ก่อนหน้านี้หยางซิวพูดนั้นหมายถึงอะไร สุมาอี้ทำทั้งหมดนี้เพื่อใคร...แผนของสุมาอี้คือกำจัดคนรอบตัวโจโฉทั้งหมด) ระหว่างยืนคิดๆ อยู่นั้นก็มีหมัดหนึ่งพุ่งเข้าที่หน้าสุมาอี้

มีเซ อ่ะ 

หยางผิง "เจ้าใช้ประโยชน์จากการตายของฝูหวัน รู้ไหมหลายๆ ครั้งที่รอดมาได้ก็เพราะซุนฮกช่วยไว้"
สุมาอี้ "การกำจัดซุนฮก ก็เพื่อกำจัดกุนซือของโจโฉ ทุกคนที่เสียสละเพื่อราชวงศ์ฮั่นจะรู้สึกยังไง"

หยางผิง "ข้าต้องการช่วยผู้คน ไม่ใช่แค่ปกป้องราชวงศ์"
สุมาอี้ยังมีอาการทีเ่กิดจากบาดแผลที่หยางผิงแทงเขา "หนึ่งกระบี่ของท่านยังคงรักษาชีวิตข้าไว้ได้อยู่"
หยางผิง "จงต๋า เราคงไม่อาจเดินร่วมทางกันได้ ข้าไม่อาจแลกชีวิตประชาชนกับการกำจัดตระกูลโจ หนึ่งกระบี่ข้าเพื่อส่งท่านไปอยู่กับโจโฉ ทำตามวิธีของท่านไปเถอะ"
สุมาอี้ "ฝ่าบาทรักษาตัวด้วย ทางที่ท่านเลือกจะทำให้ต้องต่อสู้เพียงลำพัง หวังว่าพระองค์จะยังคงเด็ดเดี่ยวและยืนหยัดในอุดมการณ์......"
นี่เป็นครั่่่่่่่่่งแรกที่สุมาอี้ทำความเคารพฮ่องเต้อย่างจริงจัง

"จ้งต๋า...รักษาตัวด้วย"

(ถ้านึกย้อนไปเหตุการณ์ในเยว่เฉิง ต้องแสร้งเป็นคนละฝ่าย การณ์จึงจะสำเร็จ)

โจโฉต้องเสียที่ปรึกษาและเพื่อนเก่าไปมากมาย ตอนนี้โจโฉอายุมากแล้ว เริ่มมีอาการป่วย (เกี่ยวกับสมอง) สิ่งสุดท้ายก่อนจากไปเมืองเยว่เฉิงคือให้โจเจี๋ยแต่งงานกับฮ่องเต้

หยางผิง "ที่โจโฉต้องฆ่าฮองเฮาก็เพื่อจะให้ข้าแต่งงานให้ได้"

โจเจี๋ย "ถ้าหากวันนั้นข้าทำลายจดหมายของกุยแกไปซะ เรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น.."
----------

ที่บ้านหลังหนึ่งในขุนเขาริมแม่น้ำ บรรยากาศเงียบสงบ

สุมาอี้ "ท่านชินกับการอยู่ที่นี่รึยัง"

ฝูโซ่ว "ที่นี่ไม่อึดอัดเหมือนอยู่ในวัง"
สุมาอี้เหลือบไปเห็นป้ายวิญญาณฝูหวัน
ฝูโซ่ว "ข้าไม่โกรธ ท่านเรื่องท่านพ่อ ข้ารู้อยู่แล้วว่าข้าห้ามเขาไม่ได้"
....

สุมาอี้ "ในที่สุดเขาก็เลือกทำให้สิ่งที่ถูกต้อง...เจ้าจะไม่บอกที่อยู่แก่เขาจริงหรือ"

ฝูโซ่ว "ข้าไม่อยากให้เขาต้องกังวลเกี่ยวกับข้า"

สุมาอี้ "ข้าจะติดตามโจโฉไปเยว่เฉิง"

ฝูโซ่ว "เขาจะไม่เหลือใครเลยที่สวี่ตู"

สุมาอี้ "วันนี้...เขาแต่งตั้งฮองเฮา...นางคือโจเจี๋ย"

ฝูโซ่ว "นี่จะไม่เป็นการหลอกใช้เด็กสาวคนหนึ่งหรือ"

สุมาอี้ "เจ้ากำลังเห็นใจผู้หญิงที่แต่งงานใหม่กับสามีเจ้า...เจ้าอยู่กับเขามากเกินไปจริงๆ"

....

ฝูโซ่ว "ท่านสร้างที่นี่ไว้ให้ท่านพี่ถัง?"
สุมาอี้ถอนใจ "นางหวังจะอยู่อย่างสงบสุขตลอดมา...ท่านเป็นเพื่อนคนเดียวของนาง ท่านมาอยู่นางคงไม่ว่าอะไร" 

...ย้อนไปในตอนที่หยางผิงคุยกับสุมาอี้ในสถานที่จัดงานรวมบัณฑิต หยางผิงมอบยาชนิดหนึ่งให้สุมาอี้

หยางผิง "เป็นยาที่ปรุงขึ้นเพื่อทำให้เหมือนคนตาย ข้าเคยคิดจะใช้มันกับตัวเอง ตอนนี้ให้เจ้าใช้มันกับฮองเฮา"

สุมาอี้ "เจ้านำมาให้ข้า ทั้งที่เจ้าไม่ควรจะไว้ใจข้าอีกแล้ว"

หยางผิง "ข้ารู้ว่าพี่ชายข้าเป็นคนเช่นไร.."
สุมาอี้ "แต่เจ้าก็จะไม่ได้เจอนาง"
หยางผิง "ไม่เจอหน้า แต่คนึงหา ก็สมควรแล้วที่ข้าจะได้รับผลเช่นนี้ ที่ผ่านมามีแต่ข้าฟังเจ้า ครั้งนี้เป็นเจ้าต้องฟังข้าบ้าง"
สุมาอี้รำพึงกับตัวเอง "เจ้าเคยฟังข้าตอนไหนกัน-*-"
----------

รัชศกเจี้ยงอันปีที่ 18 โจโฉและกองทัพย้ายไปยังเยว่เฉิง

บ้านเมืองอยู่ในสภาวะสงบสุขหลายปี หยางผิงดูแลราษฎรด้วยความเมตตา

จนกระทั่ง มีข่าวว่ากวนอูจะบุกมาสวี่ตูเพื่อเข้าหาฮ่องเต้ ในขณะที่โจโฉป่วยหนัก หยางผิงพาโจเจี๋ยไปหาโจโฉที่ลกเอี๋ยง หวังจะช่วยรักษาโจโฉด้วยความจริงใจ (วิธีการรักษาเนื้องอกในสมองคือต้องผ่าตัด) โจโฉรู้ถึงวิธีรักษาอยู่แล้ว แต่ความหวาดระแวงของเขาจึงไม่ยอมรับการรักษา 

 หยางผิงกล่าวกับโจโฉว่า

"สิ่งที่ข้าเสียใจที่สุดในชีวิต คือการไม่สามารถร่วมมือกับท่านในการดูแลบ้านเมืองได้"

โจโฉ "หากสวรรค์ให้ข้ามีชีวิตอีกสิบปี ข้าจะร่วมมือกับท่าน"

กว่าจะเจอกันทีก็ต้องกอดกันนิสสสนึง

ที่นี่หยางผิงได้พบกับสุมาอี้อีกครั้ง

สุมาอี้ "เจ้าคนโง่งม รู้หรือไม่ว่าเจ้าอาจจะไม่มีชีวิตรอดในการมาที่นี่"

หยางผิง "ที่นี่มีเจ้า ฉะนั้นข้าจะปลอดภัย"

สุมาอี้ "ทำไมเจ้าถึงไว้ใจข้ามากมาย"

หยางผิง "ข้ารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นนี้เพื่อให้โจโฉตายใจและไว้ใจเจ้า"

สุมาอี้ "ไม่เจอกันนาน พัฒนาขึ้นเยอะนะ"

หยางผิง "ข้าไม่อยากให้เจ้าผิดหวัง"

ก่อนจากกันสุมาอี้ได้มอบรายชื่อทหารที่เป็นกองกำลังส่วนตัวของโจโฉ ซึ่งหยางผิงจะสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้ในอนาคต

หลังการตายของโจโฉ เมืองต่างๆ ระส่ำระสาย แม้ว่าโจผีจะขึ้นตำแหน่งแทนพ่อ แต่โจผีกลับมุ่งความสนใจมาที่ฮ่องเต้ ด้วยความอิจฉา เกลียดชัง อยากเอาชนะทั้งฮ่องเต้และบิดา (เป็นโจผีนี่แสดงยากนะทั้งรักทั้งชังอยู่ตลอดเวลา) โจผียกพล สามแสน คุกคามฮ่องเต้ ที่กำแพงเมือง ฮ่องเต้มีกองกำลังที่ได้จากสุมาอี้มานับแสน แต่เขาเลือกจะไม่ใช้ เลือกที่จะเจรจากับโจผี

โจผี "ก่อนตาย บิดาหวังว่าหากมีเวลาอีกสิบปีเขาจะร่วมมือกับฝ่าบาทรวมแผ่นดิน"

หยางผิง "เจ้าจึงยกพลสามแสนมาเพื่อสานปณิธานของบิดางั้นหรือ"

โจผี "ข้าใช้ทั้งชีวิตเพื่อให้บิดายอมรับ .ข้า..มีเป้าหมายของตัวเอง ข้าจะทำให้ได้มากกว่าบิดา..จำเป็นต้องต่อสู้กับท่าน...พี่ใหญ่..ขอโทษด้วย"

หยางผิง "หากเจ้าคิดจะรบกับข้า..อีกสองก๊กจะใช้จังหวะนี้คุกคามเรา การรบนี้จะจบสิ้นเมื่อใด ประชาชนจะอยู่อย่างไร...เจ้าหวังจะให้เกิดสงครามจริงหรือ?"

โจผีไม่เข้าใจ

หยางผิง "เจ้ารู้อยู่แล้วว่าข้าเป็นกษัตริย์ที่ไม่สมควรจะเป็นตั้งแต่แรก...จำเป็นด้วยหรือที่การปกครองจะต้องเป็นเรื่องของสกุลใดสกุลหนึ่ง..."

โจผียอมรับการสละราชบัลลังก์ของหยางผิง (ด้วยความนับถือ อย่างจริงใจ -การให้ศัตรูยอมเคารพเรานี่มันเป็นความรู้สึกยิ่งใหญ่กว่าการชนะศัตรูด้วยกำลังซะอีก-แอดมิน

ตัวละครจะยอมรับหยางผิงทีละคน จากคนตัวเล็กๆ เช่น ขันทีจาง เหล่าบัณฑิต ขุนนางอย่าง ชุนเหยี่ยน กาเซี่ยง หมันทอง ซุนฮก กุยแก คนใกล้ชิดอย่าง ถังอิง ฮองเฮา แม้แต่สุมาอี้ และตบท้ายด้วยศัตรูอย่าง โจโฉ และโจผี)

ถึงเวลาที่หยางผิงจะจบภารกิจการเป็นฮ่องเต้ซักที เพราะเขาวางใจ บัดนี้บ้านเมืองอยู่ในมือผู้ที่เขาไว้ใจที่สุดและมีความสามารถที่สุด ก็คือสุมาอี้นั่นเอง หลายปีที่ผ่านมา การทำเป็นห่างเหินของ หยางผิงและสุมาอี้ทำให้ตระกูลโจไว้ใจจะใช้งานสุมาอี้ แม้ว่าโจผีจะแอบระแวงอยู่เสมอว่าใจของสุมาอี้ยังคงอยู่ที่ฮ่องเต้

หยางผิงกล่าวคำอำลากับโจเจี๋ย

หยางผิง "หลายปีมานี้เป็นข้าที่ผิดต่อเจ้า"

สำหรับโจเจี๋ยได้แค่นี้คงมีความสุขมากพอแล้วแค่ได้อยู่กับหยางผิงเช่นน้องสาวคนหนึ่ง นางรู้ดีว่ายังไงก็คงจะไม่ได้ใจหยางผิงมาครอบครอง

โจเจี๋ย "ข้ารู้เรื่องท่านพี่ฝูโซ่วมาระยะหนึ่งแล้ว...จากนี้ข้าจะกลับไปอยู่กับท่านแม่...หากทุกอย่างเรียบร้อยดีจะไปเยี่ยมท่านทั้งสอง"

โจผีบอกกับเอียวสีว่าเมื่อเขาขึ้นรับตำแหน่งแล้วจะทำตำหนักใหม่และจะได้ใช้เวลาว่างเล่นดนตรีด้วยกันอีก เอียวสีเห็นโจผีแล้วสะท้อนใจ นางคิดถึง ชายหนุ่มที่สดใส กล้าหาญ คนนั้นที่เยว่เฉิง ไม่ใช่โจผีที่สนใจแต่การเอาชนะและราชบัลลังก์

สุมาอี้ขี้ม้าไปส่งหยางผิงที่นอกเมือง

หยางผิง "วันนั้นที่เจ้ามอบกองกำลังให้ เจ้าคาดไว้แล้วว่าข้าจะไม่รบ?"

สุมาอี้ "ใช่ แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะละทิ้งการเป็นฮ่องเต้"

หยางผิง "ภารกิจของข้านั้นจบลงแล้ว หลังจากนี้ข้าอยากให้เจ้าใช้ความสามารถทำให้บ้านเมืองร่มเย็นเป็นสุข"

สุมาอี้ "ดูเจ้าสิ ถึงตอนนี้ก็ยังเหมือนเป็นฮ่องเต้อยู่นั่น เจ้าทำให้ข้าคิดได้อย่างนึง บ้านเมืองไม่จำเป็นต้องปกครองด้วยสกุลเดียว"

หยางผิง "หลังจากวันนี้...เราจะได้เจอกันอีกมั้ย"

สุมาอี้ "ระหว่างเราไม่เคยเอ่ยคำร่ำลา"

 เจี้ยงอันปีที่ 25 โจผีขึ้นครองราชบัลลังก์ เริ่มต้นราชวงศ์ใหม่

 ในที่สุดหยางผิงก็ได้ใช้ชีวิตบั้นปลายท่ามกลางธรรมชาติทีสงบร่มรื่น โจผีให้ตำแหน่งเขาได้ดูแลเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง (ตามต้นเรื่องที่หยางผิงเอ่ยกับสุมาอี้ว่า เขาต้องการเพียงรับราชการและใช้ชีวิตเรียบง่าย)

ส่วนสุมาอี้ก็ได้เติบโตเรื่อยไปในวงการเมือง (ตามนิยายต้นฉบับ) ในแบบที่เขาพอใจ
(ไม่ว่ายังไงจ้งต๋าก็ทำเพื่ออี้เหอเสมอแหละ^^
เป็นความรักความไว้ใจท่ามกลางสมรภูมิทางการเมืองที่ยากจะเกิดขึ้นจริง)

--------HAPPY ENDING---

***หมายเหตุ***

เรื่องย่ออาจมีผิดเพี้ยนบ้างต้องขออภัยนะคะ ส่วนชื่อตัวละครบางตัวเป็นจีนกลางบางตัวเป็นฮกเกี๋ยน ขออ้างอิงไว้ตรงนี้คะ

จีนกลาง (ฮกเกี้ยน)

หลิวผิง/หยางผิง ชื่อรอง อี้เหอ

ซือหม่าอี้ (สุมาอี้) ชื่อรอง จ้งต๋า

ฝูโซ่ว (พระนางฮกเฮา)

หวังถังอิง (พระสนมถัง พระสนมในหวังเช่าเปี้ยน)

เฉาเชา (โจโฉ) ชื่อรอง เมิ่งเต๋อ

กัวเจีย (กุยแก) ชื่อรอง เฟิ่งเซี่ยน

เฉาพี  (โจผี)

เฉาเจี๋ย (โจเจี๋ย พระนางโจเฮา)

หยวนเฉ่า (อ้วนเสี้ยว)

ต่งเฉิง (ตังสิน)

หมันฉ่ง (หมันทอง)

สุนอวี่ (ซุนฮก)

หยางซิว (เอียวสิ้ว)

ฮั่นเซียนตี้ (ฮั่นเหี้ยนเต้) /หวังเช่าเสีย (หองจูเหียบ)/หลิวเสีย //อ้างถึง

หวังเช่าเปี้ยน (หองจูเปียน) /หงหนงหวัง..อ๋องแห่งหงหนง //อ้างถึง

ซุนเช่อ (ซุนเซ็ก) //อ้างถึง

หลี่ปู้ (ลิโป้) //อ้างถึง

เรื่องย่อ ตำนานลับสามก๊ก 1/8 :หยางผิงอยู่ที่ไหน

เรื่องย่อ ตำนานลับสามก๊ก 2/8 :กุยแกตามหาหยางผิง

เรื่องย่อ ตำนานลับสามก๊ก 3/8 :อี้เหอพบจ้งต๋า :เยว่เฉิงและเรื่องของเรา

เรื่องย่อ ตำนานลับสามก๊ก 4/8 :โจโฉ และยุทธการกัวต๋อ

เรื่องย่อ ตำนานลับสามก๊ก 5/8 :หยางผิง โจโฉ และกุยแก

เรื่องย่อ ตำนานลับสามก๊ก 6/8 :จ้งต๋าและอี้เหอ :ยุทธการแดนเหนือ

เรื่องย่อ ตำนานลับสามก๊ก 7/8 :ความลับเปิดเผย

เรื่องย่อ ตำนานลับสามก๊ก 8/8