เรื่องย่อ ตำนานลับสามก๊ก (7/8) : ความลับเปิดเผย

ประมาณตอนที่ 44-49

ช่วงเวลาที่โจโฉยกทับไปตีกังตั๋งในศึกผาแดงนั้น ถือเป็นช่วงเวลาที่สงบสุขของสวี่ตู เวลาผ่านไปข่าวจากแดนใต้มาถึง โจโฉพ่ายแพ้ในศึกผาแดง
สุมาอี้บอกให้หยางผิงตั้งรับเรื่องที่จะเกิดเมื่อโจโฉกลับมา เขามีลางสังหรณ์ว่าความลับเรื่องฮ่องเต้จะปิดไว้ได้อีกไม่นาน และแม้เขาจะมีแผนในใจ แต่หยางผิงอาจไม่เห็นด้วยกับแผนนี้สักเท่าไหร่
สุมาอี้ถามความเห็นหยางผิงว่าทายาทของโจโฉคนไหนจะเป็นประโยชน์ต่อราชวงศ์ หยางผิงอยากสนับสนุนโจสิด แต่ก็ลำบากใจที่โจผีเป็นพี่ ของโจสิดและเคยมีมิตรภาพที่ดีมาตั้งแต่ตอนไปเยว่เฉิง
สุมาอี้ "เจ้าก็ไม่ได้โง่ แต่ทำไมถึงใจอ่อนอย่างนี้"

เมื่อกลับมาด้วยอายุที่มากขึ้น โจโฉ คิดจะแต่งตั้งผู้สืบทอดอำนาจ จึงให้ โจสิด แต่งงานกับบุตรสาวของชุนเหยี่ยน เพื่อส่งเสริมโจสิด หยางผิงเองก็มาร่วมแสดงความยินดีด้วย
หยางซิวกระซิบบอกโจสิดว่าโจโฉตั้งใจจะให้โจสิดสืบอำนาจต่อ การทำตัวสนิทสนมกับฮ่องเต้นั้นจะทำให้โจโฉไม่พอใจ

ในงานแต่งงานหยางผิงมีโอกาสได้คุยกับโจเจี๋ย ถึงความรู้สึกที่มีต่อนาง และเห็นนางเป็นเพียงน้องสาว
โจเจี๋ยหลงรักฝ่าบาทนั้นไม่ผิดแปลกอะไร ศึกที่ลกเอี๋ยงนั้น ฝ่าบาทกล้าหาญ ผึ่งผาย การถูกปฏิเสธตรงๆ สร้างความเสียใจให้แก่โจเจี๋ยอย่างมาก

โจผีเข้ามาปลอบใจโจเจี๋ย และคุยไปถึงเรื่องที่ครั้งหนึ่งกุยแกเคยเสนอให้ฝ่าบาทแต่งงานกับโจเจี๋ย ทำให้โจเจี๋ยนึกไปถึงถุงผ้าที่กุยแกเคยทิ้งไว้ให้ เมื่อเปิดถุงผ้าออก เป็นข้อความที่กุยแกทิ้งไว้ถึงเรื่องตัวตนที่แท้จริงของฮ่องเต้คนปัจจุบัน ในความรู้สึกโจเจี๋ยเต็มไปด้วยความสับสน น้องเขยรักกับพี่สะใภ้เป็นเรื่องไม่ถูกต้อง


โจผีบอกให้โจสิดนำเอาถุงผ้านี้ไปให้ฝ่าบาทเพื่อให้ฝ่าบาทหาทางทำให้โจเจี๋ยสงบใจ ในขณะเดียวกัน โจโฉตามมาเจอและรู้ความจริง หยางผิงยืนหยัดในความถูกต้องของการขึ้นครองราชย์สืบต่อจากหลิวเสีย และไม่มีหลักฐานใดบอกว่าเขาคือหยางผิง โจโฉถือว่าฮ่องเต้หลอกลวง หลายปีมานี้นอกจากจะปิดบังความจริงเพื่อราชวงศ์ ยังซื้อใจพสกนิกรและเหล่าขุนนางได้อีกด้วย
โจโฉให้หมันทองจับสุมาอี้ ไปเพื่อเค้นความจริงแทนหลักฐาน ก่อนสุมาอี้ถูกจับโจผีรีบมาบอกให้สุมาอี้พูดความจริงเขาจะหาทางช่วย สุมาอี้ไม่พูดแต่เพียงขอให้โจผีช่วยเหลือพ่อและพี่ของเขา
โจผี "ถึงขนาดนี้แล้วท่านยังช่วยฝ่าบาทปิดบังความจริง เขามีค่าขนาดนั้นเลย!"
ที่ทำการนครบาลสวี่ตู หยางผิงจะพูดเพื่อให้โจโฉปล่อยสุมาอี้ แต่สุมาอี้รีบเตือนสติหยางผิงว่านี่ ทำไปเพื่อหยั่งเชิงและอาจใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้เท่านั้น หยางผิงจึงกลับไปเพื่อหาวิธีช่วยสุมาอี้ ระหว่างทางพบโจผี โจผีได้สัญญาว่าจะดูแลช่วยเหลือสุมาอี้

โจโฉกลับบ้านมาลงโทษโจสิดที่เข้าข้างฝ่าบาท โจสิดมีความยอมรับนับถือฮ่องเต้มาตั้งแต่ร่วมรบที่ลกเอี๋ยง และเห็นว่าควรมองที่เหตุการณ์ปัจจุบันการประนีประนอมกับฝ่าบาททำให้บ้านเมืองสงบ และโจโฉออกรบกับเล่าปี่ ซุนกวน แบบไม่ห่วงหน้าพะวงหลัง
แต่โจโฉกำลังโมโห สั่งลงโทษโจนิดและเปลี่ยนใจยกให้โจผีเป็นทายาทแทน

หมันทองเก็บความสงสัยอยู่ประการหนึ่ง เนื่องจากเขาให้ความนับถือกุยแกมาก แต่ก่อนตายกุยแกได้รู้สถานะที่แท้จริงของฝ่าบาทแล้ว ทำไมจึงไม่คิดเปิดโปงเรื่องนี้ต่อโจโฉ

หยางซิวเห็นท่าไม่ดีว่าความลับของฮ่องเต้ถูกเปิดโปง จึงปรึกษากับหยางไท่เว่ยผู้เป็นบิดา ว่าควรจะแปรพรรคเข้าร่วมกับโจโฉ หยางไท่เว่ยไม่พอใจลูกชายมาก เพราะตระกูลหยางรับใช้รางวงศ์มาแล้วหลายรุ่น พอราชวงศ์ตกต่ำจะทอดทิ้งได้อย่างไร
หยางซิว "ท่านพ่อ ท่านรู้แก่ใจดีว่านี่ไม่มีทางให้เดินแล้ว  ...ท่านเคยเห็นรางวงศ์ฮั่นรุ่งโรจน์หรือไม่? ใยเราต้องยอมรับใช้ฮ่องเต้ผู้นี้ด้วย?"

ฮองเฮาบอกความจริงกับซุนฮก และฝากฝังให้ซุนฮกดูแลฮ่องเต้หลังจากที่พระนางจะยอมฆ่าตัวตายเพื่อรักษาเกียรติยศ (หากเรื่องหยางผิงเปิดเผย แม้ว่าจะมีราชโองการให้หยางผิงน้องชายฝาแฝดสืบต่อราชบัลลังก์จะทำให้หยางผิงไม่ผิด แต่การอยู่กินกันกับฮองเฮาที่ถือว่าเป็นพี่สะใภ้จะทำให้ฝ่าบาทมัวหมอง)
หยางผิงไม่ยินยอม จึงให้ซุนฮกไปต่อรองกับโจโฉ ปณิธานแท้จริงของเขาก็คือเพื่อรวมแผ่นดิน หากรักษาราชวงศ์ไว้แต่ต้องห้ำหั่นกันโจโฉ แผ่นดินแตกเป็นเสี่ยงพสกนิกรต้องลำบากจากสงคราม และหากต้องเสียสละฮองเฮาและสุมาอีี้สู้ยกราชบัลลังก์แก่โจโฉไปเลยดีกว่าหรือไม่  
หยางผิง "หน้าที่ของเราคือดูแลพสกนิกร ทำให้แผ่นดินสงบ มิใช่เพื่อรักษาแต่ราชวงศ์ และเรารู้แก่ใจดีว่าโจโฉไม่เหมือนตั๋งโต๊ะ...ข้าไว้ใจเขา...เขาจะรวบรวมจงหยวนได้"
ฮองเฮา "หลายปีผ่านไป...ท่าน...ไม่เปลี่ยนไปเลย"

ซุนฮกเข้าใจถึงอุดมการณ์ของฮ่องเต้ จึงไปเจรจากับโจโฉให้แสดงความเมตตาด้วยการให้อภัยสุมาอี้ แต่โจโฉกลับมองว่าบัดนี้ซุนฮก ที่ปรึกษาคู่ใจมานานหลายปี กลับมีใจให้กับฮ่องเต้มากกว่าเขา

---------
ระหว่างนั้น
หยางไท่เว่ย กับฝูไท่เว่ย (พ่อของฮองเฮา) สองผู้เฒ่าผู้ยึดมั่นที่จะปกป้องราชวงศ์ฮั่น ฝูไท่เว่ยเสนอให้ก่อการกบฎขึ้นอีก เพราะโจโฉมีอำนาจมากขึ้น หยางไท่เว่ยรู้ว่าฮ่องเต้ไม่ต้องการให้สวี่ตูต้องวุ่นวายอีก หยางไท่เว่ยเสนอตัวว่าจะฆ่าโจโฉซะในงานเลี้ยงเกษียณอายุราชการของตัวเอง 
ถังอิงอาสาจะเป็นผู้ลงมือ หยางผิงรู้ทันจึงให้ฮองเฮารั้งถังอิงไว้ในวัง ส่วนหยางผิงจะไปร่วมงานเลี้ยง เมื่อเจอหยางไท่เว่ยหยางผิงกระซิบบอกไม่ให้ลงมือเพราะโจหยิน(น้องชายโจโฉ) ได้ยกพลเข้าเมืองมาแล้ว 
หยางผิงยื่นข้อตกลงต่อโจโฉว่าเขา จะสละราชบัลลังก์ หยางไท่เว่ยไม่พอใจในความคิดนี้ ก่อนงานเลี้ยงจะจบลงด้วยดี มีนักฆ่าโผล่มาจะทำร้ายโจโฉ แต่โจผีได้รับบาดเจ็บแทน
พอโจโฉกำลังจะวางใจในราชวงศ์การที่นักฆ่าโผล่มาทำให้ในโจโฉกลับมาหวาดระแวงยิ่งกว่าเดิม
"ข้าอยากจะรู้นัก ผู้ใดเป็นคนกวนน้ำให้ขุ่นในสวี่ตู"
นักฆ่าหนีเข้าไปในวัง โจหยินติดตามไปถึงตำหนักของฮองเฮาพยายามจะให้ถังหวังเฟยแสดงตัว ในที่สุดถังอิงฆ่าตัวตายเพราะโจหยินกล่าววาจาดูหมิ่น (แต่ไม่น่าจะต้องถึงกับตายก็ได้มั้ง)
ฮ่องเต้กับซุนฮกมาถึง
ซุนฮก "จับโจหยิน!! บุกวังหลวง คุกคามทำให้ถังหวังเฟยถึงแก่ความตาย"
หยางผิงตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เมื่อได้คิดก็รู้ว่าถังอิงคงก็ไม่ต่างจากฮองเฮาที่พร้อมจะสละชีวิตเพื่อช่วยราชวงศ์   อีกอย่างแผนจะลอบฆ่าโจโฉในงานเลี้ยงเกษียณหยางไท่เว่ยก็ไม่น่าจะประสบความสำเร็จอยู่แล้ว
---------
ในคุกสุมาอี้รู้ข่าวการตายของถังอิงจากพวกทหารที่พาโจหยินมาขังคุก
ซุนฮกรีบไปบอกกับโจโฉว่าถังอิงฆ่าตัวตาย โจโฉถึงกับตกใจ
"เพียงหนึ่งชีวิตก็เปลี่ยนแปลงได้มากมาย"
---------
หยางผิงเจรจากับโจโฉอีกครั้ง เพราะการตายของถังอิง จะสร้างกระแสที่ไม่ดีต่อตระกูลโจ แต่หากโจโฉยอมถอย และปล่อยสุมาอี้ หยางผิงจะยอมปล่อยโจหยินเช่นกัน
โจโฉ "เพื่อปกป้องฐานะของตัวเองท่านถึงกับยอมให้ถังหวังเฟยตาย"
หยางผิง "ข้าไม่ได้มีส่วนรู้เห็นกับการตายของนาง...และแม้ราชบัลลังก์ข้าก็ไม่ได้สนใจ...แต่ในการดูแลบ้านเมือง มิใช่ท่านหรือข้า ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะทำได้เพียงผู้เดียว"
โจโฉ "แม้ในนาทีนี้ท่านยังไว้ใจข้า?"

ในที่สุดโจโฉยอมถอย เมื่อโจผีตื่นขึ้นจากอาการบาทเจ็บเขาบอกกับโจโฉว่านักฆ่านั้นไม่ใช่ถังอิงอย่างแน่นอน เพราะเป็นผู้ชาย แต่ข้อมูลนี้ก็สายเกินไปแล้ว โจโฉปล่อยวางกับเรื่องนี้ และยกกองกำลังย้ายไปเยว่เฉิง ในสวี่ตูจะให้โจผีเป็นผู้ดูแล
นักฆ่าแท้จริงคือหยวนจื่อคนของหยางไท่เว่ย

หยางผิงไปรับตัวสุมาอี้ในคุกและแจ้งข่าวเรื่องถังอิง ความเจ็บปวดของสุมาอี้นี้คงยากเกินทน 
ที่สุสานหงหนงหวัง...หยางผิงเอื้อมมือไปเพื่อปลอบใจสุมาอี้ แต่ความเสียใจ ความโกรธ เกลียดนั้น ทำให้สุมาอี้ไม่อยากแม้แต่จะใช้มือตัวเองปัดมือหยางผิง จึงได้ใช้ปลายกระบี่ตัดเอาแขนเสื้อตรงที่หยางผิงกลับลังจับอยู่ออกไปให้พ้นจากร่างกายของตัวเอง
สุมาอี้ "ขอให้ความเมตตาของฝ่าบาทปกครองบ้านเมืองอย่างสงบสุข ต่อแต่นี้ข้าจะขอเลือกทางของข้าเอง"
หยางผิง "จ้งต๋าท่านโกรธ เกลียดข้า จะตีหรือจะฆ่าข้าก็ได้ แต่อย่าพูดเช่นนี้อีก"
สุมาอี้ตวัดกระบี่เข้าหาหยางผิง หยางผิงจับปลายกระบี่จ่อที่หัวใจของตัวเอง "จ้งต๋าหลังจากข้าตายไปแล้ว อย่าได้ลืมไปว่า เรายังคงเป็นพี่น้องกัน"

โจผีที่ยังไม่หายดีมาหาทั้งสองที่สุสาน และรับตัวสุมาอี้ไป
สุมาอี้ยอมเป็นที่ปรึกษาให้กับโจผีโดยเต็มใจ ด้วยหัวใจที่ปวดร้าว (ใจคนดูก็ร้าวรานตามไปด้วย TT )

หยางซิ่วเอ่ยกับโจโฉ หลังฮ่องเต้พระราชทานตำแหน่งและให้โจโฉไปปกครองเยว่เฉง
หยางซิ่ว "ทำแบบนี้ท่านจะไม่ต่างกับเจ้าศักดินาคนอื่นหรือ ท่านไม่กลัวว่าฝ่าบาทจะเปลี่ยนใจหรือ"
โจโฉถอนใจ "ไม่..นานแล้วราชวงศ์ฮั่นไม่มีฮ่องเต้ที่คิดจะรวบรวมแผ่นดิน...จะเป็นฮ่องเต้ที่มาจากที่ใดนั้นไม่สำคัญอีกแล้ว"


--------
***หมายเหตุ***
เรื่องย่ออาจมีผิดเพี้ยนบ้างต้องขออภัยนะคะ ส่วนชื่อตัวละครบางตัวเป็นจีนกลางบางตัวเป็นฮกเกี๋ยน ขออ้างอิงไว้ตรงนี้คะ
จีนกลาง (ฮกเกี้ยน)
หลิวผิง/หยางผิง ชื่อรอง อี้เหอ
ซือหม่าอี้ (สุมาอี้) ชื่อรอง จ้งต๋า
ฝูโซ่ว (พระนางฮกเฮา)
หวังถังอิง (พระสนมถัง พระสนมในหวังเช่าเปี้ยน)
เฉาเชา (โจโฉ) ชื่อรอง เมิ่งเต๋อ
กัวเจีย (กุยแก) ชื่อรอง เฟิ่งเซี่ยน
เฉาพี  (โจผี)
เฉาเจี๋ย (โจเจี๋ย พระนางโจเฮา)
หยวนเฉ่า (อ้วนเสี้ยว)
ต่งเฉิง (ตังสิน)
หมันฉ่ง (หมันทอง)
สุนอวี่ (ซุนฮก)
หยางซิว (เอียวสิ้ว)
ฮั่นเซียนตี้ (ฮั่นเหี้ยนเต้) /หวังเช่าเสีย (หองจูเหียบ)/หลิวเสีย //อ้างถึง
หวังเช่าเปี้ยน (หองจูเปียน) /หงหนงหวัง..อ๋องแห่งหงหนง //อ้างถึง
ซุนเช่อ (ซุนเซ็ก) //อ้างถึง
หลี่ปู้ (ลิโป้) //อ้างถึง



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น