ซีรีย์เกา่หลีสากลเรื่องแรกที่ช่อง 3 นำมาเสนอแก่เราๆท่านๆ
Brilliant Legacy – มรดกรัก ฉบับพันล้านวอน
(อยากบอกว่าเก่าจังอ่ะ ^^)
ดูตอนสองตอนแรกไม่ค่อยตั้งใจดู ที่ดูเพราะชอบนางเอกคนนี้ และเคยคุ้นหน้าพระเอกคนนี้จากเกมโชว์
ซีรีย์เรื่องนี้ก็มีแก่นของเรื่องง่ายๆ สองแบบนำมาผูกกันคือ
เรื่องของนางเอก เป็นเรื่องราวของแม่และลูกเลี้ยงที่เหมือนจะอยู่ด้วยกันได้อย่างดีมาตลอดจนกระทั่งพ่อเสียชีวิต ความร้ายกาจของคุณแม่เลี้ยงก็แสดงออกมา
ในอีกส่วนหนึ่งคือเรื่องของพระเอก ประมาณว่าลูกคนรวย คุณหนูไฮโซ ถูกเลี้ยงมาตามใจ บวกกับมีความหลังฝังใจเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่ทำให้พ่อของตัวเองเสียชีวิต
เนื้อหาทั้งสองส่วนผูกกันได้เนียนๆ แบบฟลุคๆ ในวันที่คุณย่าของพระเอกไม่รู้จะทำยังไงต่อไปกับธุรกิจและทายาทที่ไม่ได้เรื่องได้ราว แกก็ไปหาที่คลายเครียด ตามสไตล์แก คือการระลึกถึงความหลังเมื่อครั้งที่ลำบากขายของข้างถนน ด้วยการแต่งตัวซ่อมซ่อไปขายของเหมือนเมื่อครั้งอดีตที่ยังยากจน
(ติสมาก) ทำให้เจอกับนางเอกที่มาขายของและนางเอกก็ได้ช่วยชีวิตคุณย่าไว้ เป็นเหตุให้คุณย่าประทับใจและอยากรับนางเอกมาดูแล อ้างว่าตอบแทนที่เคยช่วยเหลือกัน
และจะแลกเปลี่ยนด้วยการหาน้องชาย (ที่คุณแม่เลี้ยงแอบเอาไปทิ้ง)
เรื่องราวก็เลยเถิดจนกระทั่งกลายเป็นคิดจะยกมรดกให้ซะอย่างนั้น^^
เรื่องราวรักสี่เส้า ก็สไตล์เกาหลี๋เกาหลี พระรองผู้แสนดีและเป็นที่พึ่งได้เสมอ กับพระเอกปากร้ายและเข้าใจนางเอกผิดๆ เสมอ กับนางรองที่ทำทุกอย่างเพื่อรักษาความรักของตัวเองเอาไว้ตามสถานการณ์ที่เธอจะทำได้ และแน่นอนว่าไม่ได้ร้ายแบบตบตีกันเยี่ยงละครไทย
สิ่งที่ประทับใจเป็นส่วนตัวกับซีรีย์เกาหลีคือ ความละเอียดอ่อนที่คู่รักพึงมีให้กันไม่ใช่แค่คำพูดแต่เป็นการกระทำด้วย อย่างเช่นพระเอกเรื่องนี้เมื่อเขาไม่มีกำแพงในใจกับนางเอกแล้วเขากลับจำอาหารที่เธอแพ้ได้โดยไม่รู้ตัว แอบเอามือบังน้ำที่จะหยดใส่ศีรษะเธอ หรือแม้แต่การกระทำที่พระรองทำให้ และที่มันดูน่ารักคือ เป็นการใส่ใจดูแลที่ไม่ได้ไปก้าวก่ายถึงความคิด และการตัดสินใจของนางเอก มันมีการให้เกียรติกันและกัน ซึ่งทำให้ทั้งพระรองและพระเอก เป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่นจริงๆ^^
และท้ายที่สุด ปมทั้งหลายก็คลี่คลายในตอนจบ ทั้งความรัก ทั้งมรดก รวมไปถึงปมสำคัญที่ว่า พ่อนางเอกยังไม่ตาย!! คุณแม่เลี้ยงและนางรองเลยกลายเป็นคนผิดไปตามระเบียบ แต่ที่สวยงามกว่านั้นคือ ทั้งสองยอมรับในสิ่งเลวร้ายที่ตนเองทำลงไป เป็นเรื่องราวที่ในละครไทยมักไม่มีหรือมีน้อยมาก เพราะมักจะให้ตัวร้ายตายตอนจบไม่ก็ เป็นบ้าไปซะเฉยๆ ทั้งที่จริงแล้วไม่จำเป็นต้องถึงขนาดนั้นแค่แสดงให้เห็นว่ามีสำนึกบ้าง ก็จะเป็นตัวอย่างที่ดีงามของเยาวชนได้ดี...กว่าที่เป็นอยู่
สำหรับละครเรื่องนี้ ผู้ชมหลายๆคน อาจทนไม่ไหวในช่วงครึ่งแรก แต่อดทนดูไปเถอะคะ ครึ่งหลังสนุกจริงๆ นะ..จะ..บอกให้^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น