Nice Smile Memo: ปักกิ่ง - วันที่ 5 วัดลามะ Hutong Shichahai

วันนี้ตื่นสายคะ เพราะโปรแกรมหลวมๆ ที่ที่จะไปหลักๆ มีแค่วัดลามะ มื้อเช้าก็ฝากท้องไว้ที่ร้านซาลาเปาข้างโรงแรมร้านเดิม ประมาณ 9 โมงกว่าๆ ก็ตัดสินใจว่าจะลองไปเดินห้างที่คล้ายๆ ย่านประตูน้ำ-แพลททินั่ม เพราะผิดหวังจากตลาดรัสเซียมาเมื่อวาน

ห้างนี้ตั้งอยู่ตรงกันข้ามกับ สวนสัตว์ปักกิ่งคะ การเดินทางก็ไม่ยาก รถไฟใต้ดินเช่นเคย พอไปถึงนี่แอบงงคะเพราะคิดว่าบรรยากาศน่าจะคึกคัก แต่ทำไมมันเงียบๆ จริงๆ แล้วเราต้องเดินอ้อมหลังตึกที่เป็นเหมือนอู่รถเมล์ไป ทีนี้ละคะ 4-5 ตึกตรงนั้น ประตูน้ำชัดๆ เบยคะ

รูปนี่ยืมมาจากหลายๆเวปนะคะ ตอนเราไปไม่ได้ถ่ายรูปไว้คะ เพราะมันชุลมุนมากเลย คนเยอะแยะ ป้ายราคาก็มักจะเป็นภาษาจีนคะ และคนมาซื้อส่วนใหญ่ก็น่าจะเป็นพวกแม่ค้ารายย่อยคะ ฉะนั้นแต่ละคนก็จะพะรุงพะรังกันพอสมควร บางทีของเพิ่งมาลงก็กองๆไว้ที่พื้นตรงทางเดิน ตึกที่เดินสบายสุดก็คือตึกที่อยู่ตรงกับทางเดินที่เข้ามา (ในแผนที่อยู่ด้านซ้าย)

ในเวปบอกว่าห้างแถวนี้ปิดประมาณ 3-5 โมงเย็น อันนี้เราก็ไม่คอนเฟิร์มนะคะ แต่ไปก่อนเวลานี้ไว้เป็นอันว่าปลอดภัยไม่ไปเสียเที่ยวละกัน ของที่ขายก็จะเป็นแฟชั่นสไตล์ปักกิ่งหน้าหนาวซึ่งเราคงไม่ได้ใช้ แต่เราก็ได้รองเท้าบูทเตี้ยมาคู่นึงประมาณ 700 บาท เราว่าไม่แพงนะ

ช้อปปิ้งเสร็จก็ย้อนกลับมาเช็คเอาท์ที่โรงแรม และฝากกระเป๋าไว้คะ วันนี้เราบินกลับไทย ตีหนึ่งแหนะ

กลางวันวันนี้ เราจะไปร้านดังใกล้ๆกับ วัดลามะ นั่งรถไฟใต้ดิน 3 สถานี ลงที่สถานี LAMA yonghegong

เดินข้ามถนนไปนิดหน่อยคะก็จะถึงภัตตาคารชื่อดังที่ว่า ซึ่งคนก็เยอะจริงๆคะ ต้องรับบัตรคิวกันเลย ซึ่งคิวนี้จะขานเป็นเลขจีนนะคะ ฟังกันดีๆ หละ ^^ ตรงหน้าร้านก็จะมีน้ำร้อนไว้บริการฟรีคะ จิบๆไประหว่างรอ ดูเหมือนคนที่นี่เขาจะพกกระติกน้ำกันมั้งคะ มีบางคนเดินๆ ผ่านมาก็มาเติมน้ำฟรีเฉยเลย 555

หน้าตาภัตตาคาร ที่เราจะฝากท้องมื้อนี้กัน ขนาดมีตั้ง 3 ชั้นยังต้องนั่งรอคิวกันบานตะไท

มองไปเห็นวัดลามะที่ฝั่งโน้น

มื้อนี้สั่งสี่อย่าง ที่อยากจะแนะนำคือ ซาลาเปาและเกี๊ยวเสฉวน อร่อยคะ ออกรสเผ็ดหน่อยๆ เผ็ดแบบเครื่องเทศอะไรซักอย่างนะคะไม่ใช่เผ็ดแซบแบบพริกบ้านเรา
ทานอิ่มแล้วก็กลับมาเที่ยววัดลามะกันคะ

ค่าเข้าวัด 25 หยวน ราคานี้น่าจะรวมธูปที่เขาแจกแล้วคะ จุดที่รับธูปไม่ได้อยู่ตรงทางเข้านะคะ ต้องเดินผ่านสวนมาก่อนจะอยู่ซ้ายมือคะ ไปรับได้เลย ที่นี่เราจะได้ไหว้พระกันจริงๆ เป็นวัดจริงๆ ไม่ใช่แค่สถานที่ท่องเที่ยว

ส่วนตัวเราก็เห็นด้วยกับการเก็บค่าเข้าแล้วแจกธูปเป็นวิธีที่มีระเบียบเรียบร้อยดี ไม่เหมือนวัดบ้านเราที่ไม่มีค่าเข้า พอจะไหว้พระต้องซื้อธูปเทียนจุดนึง ทำบุญอื่นๆอีกหลายๆจุด คือเราก็มองว่าเงินนี้เอาไปใช้ทำนุบำรุงวัด ก็เก็บเป็นค่าเข้าที่เดียว รับธูปทีเดียวเลยไม่ต้องวุ่นวายหลายอย่าง เหมาะกับวัดที่คนไปเยอะๆ หรือวัดที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวด้วย

สำหรับรายละเอียดประวัติของวัดก็ตามเวปนี้ไปเลยจ้า

http://www.manager.co.th/Travel/ViewNews.aspx?NewsID=9530000085300

จากวัดลามะ จุดหมายต่อไปจะเป็นการเดินที่แสนยาวไกล เราจะไปหอกลองและ Shichahai โดยที่เราจะเดินผ่าน Hutong คือเป็นย่านที่เป็นบ้านเก่าดั้งเดิมของคนปักกิ่ง ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับวัดลามะนี่เองคะ

ริมฝั่งถนนตรงข้ามวัดลามะจะมีร้านค้าเล็กๆอยู่เยอะแยะเลยคะ เริ่มตั้งแต่หัวถนน จะมี KFC ร้านกาแฟ ไปจนถึงร้านขายเครื่องรางต่าง และก็เป็นที่ตั้งของวัดขงจื้อซึ่งใครจะแวะเยี่ยมชมก็ได้ตามอัธยาศัยนะคะ ส่วนเราจะมุ่งต่อไปทางตะวันตกตามถนนเล็กๆ ซึ่งเป็นย่านที่พักอาศัย

บรรยากาศ Hutong (ยืมภาพจาก Google)

ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปมาเท่าไหร่นะคะขออภัย เราหามุมถ่ายรูปไม่ค่อยเก่งแถมยังมีรถจอดอยู่ตลอดเส้นทางเลยคะ ระหว่างทางเดินไปก็จะมีส้วมสาธารณะอยู่เป็นระยะๆ คิดว่าน่าจะเป็นส้วมในตำนานที่ว่าไม่มีผนังกั้นห้องอะไรทำนองนี้ ก็ลองเขาไปพิสูจน์กันดูนะคะ อิอิ

บ้านที่ดัดแปลงเป็นร้านอาหาร

ช่วงต้นๆ ทางส่วนใหญ่ก็จะเป็นบ้าน เป็น โรงเรียน บรรยากาศจะเงียบๆคะ แต่พอเริ่มใกล้ Shichahai ก็จะเริ่มมีบ้านที่ดัดแปลงเป็นร้านอาหารบ้าง hostel บ้าง แต่ก่อนจะถึง Shichahai แวะพักเหนื่อยถ่ายรูปที่ หอกลอง หอระฆัง

ด้านหลังหอระฆังจะเป็นเหมือนลานกิจกรรมของชุมชม

หอระฆัง

หอกลอง

ค่าเข้า 30 หยวน ทางเข้าหลักอยู่ด้านหน้าหอกลองเราต้องเดินอ้อมไปทางด้านหน้านะคะ สำหรับรายละเอียดตามเวปนี้ไป คะ ^^ http://www.holidaythai.com/HaiHarvardWu/blogs-8250.htm คือเราก็ไม่ได้เข้าไปเยี่ยมชมคะ ปีนบันไดไม่ไหวแว้ว 555 แวะถ่ายรูป นั่งเล่น คุณแฟนรองเท้ากัดอีก ต้องพักเท้าซักเล็กน้อยคะ

จากหอกลองข้ามถนนแล้วเลาะไปทางตะวันตกนิดนึงก็จะเจอตรอกเล็กๆ ลัดเข้าย่าน Shichahai คะ

ย่านนี้ก็จะเป็นแหล่งช้อปปิ้งคล้ายๆ กับสยาม กับร้านอาหารกลางคืน

สินค้าที่ขายก็มีทั้งของเล่นของฝาก พวกขนมลูกอมที่เหมือนเป็นของฝากที่ถนนเฉียนเหมินราคาถูกกว่าคะ ลัดเลาะผ่านร้านรวงมาเรื่อยๆก็จะทะลุทะเลสาบ ก็ถือว่ามาชมวิวบรรยากาศพระอาทิตย์ตกดินที่นี่คะ

เห็นหอกลองอยู่ไกลๆ

รอบๆ ทะเลสาบจะเป็นร้านอาหาร ผับบาร์ สำหรับร้านอาหารราคาค่อนข้างสูงคะ

มีร้านสตาบัคด้วยนะ

เลาะมาทางตะวันตกของทะเลสาบเจอร้านอาหารไทยด้วยหละคะ

ตะวันตกดินแล้วเราต้องรีบจรลีจากที่นี่ไปแล้วคะ กลับไปแวะทานข้าวในห้างที่ถนนหวังฝู่จิ้ง จริงๆแล้วเราควรจะลองสุกี้มองโกลคะ เขารีวิวกันมา แต่ส่วนใหญ่มักจะเป็นเนื้อแพะคะ และเราไม่ค่อยอยากกินอะคะก็เลยจบที่บะหมี่ร้านนี้ เป็นชามเล็กๆ ซึ่งเล็กเกินไปถ้าจะกินแค่ชามเดียว แต่เพราะมันไม่อร่อยคะ คุณแฟนแลดูไม่ปลื้ม ก็เลยจบแค่คนละชามซะงั้น

ได้เวลากลับแล้วคะ กลับไปเอากระเป๋าที่โรงแรมแล้วขึ้นรถไฟใต้ดินไปโผล่ที่สนามบินเลยเหมือนขามา ทีแรกคิดว่าจะคืนบัตรอี้ข่าทงได้แต่กลับไม่ได้คะ รู้สึกว่าจะคืนได้ในเวลาราชการ ไม่เกิน 4 หรือ 5 โมงเย็นนี่แหละคะ กว่าเราจะไปถึงก็เกือบสามทุ่มแล้วคืนบ่ได้ ก็ต้องเก็บกลับมาเป็นที่ระลึก ปล.ใครจะไป ซื้อต่อเราได้นะ 555

กลับบ้านแล้วสรุปค่าใช้จ่ายแล้วก็พอๆ หรือถูกกว่าทัวร์ไม่มากหรอกคะ เราก็ได้ไปตามเส้นทางของตัวเอง ทั้งเหนื่อยและมีจุดพลาด แต่ก็ไม่ต้องไปแวะตามโรงงานหยก, บัวหิมะ บลาๆๆ ก็ได้อีกอรรถรสนึงคะ