"เจ้าได้มาจากมหาเทพหละสิ!!"
"ออกมาจากร่างแม่ข้าเดี๋ยวนี้" อึนโอยกพัดขึ้น
มูยอนมีท่าทีหวาดกลัว อึนโอสะบัดพัดผ่านร่างนาง แต่ก็ไม่เกิดผลอะไร
"หึๆๆ มีวิธีัที่จะช่วยแม่เจ้าได้" นางมูยอนสบตากับอารัง "ยกร่างเจ้าให้ข้าสิ" นางดึงปิ่นอันนึงออกจากผมของนาง คิดจะแทงอึนโอ อึนโอยกพัดขึ้นมาขวางแต่ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก มูยอนเงื้อมือขึ้นอีก อารังเอาตัวเข้ามาขวางไว้ มูยอนปักปิ่นลงที่หลังของอารังเต็มแรง (เป็นจุดเดียวกันกับที่ลีโซริมเคยโดน) นางมูยอนหัวเราะเสียงดังและเดินกลับเข้ากระท่อมไป
อึนโอพาอารังกลับจวนนายอำเำภอ อารังลังเลที่จะเล่าสิ่งที่นางจำได้เมื่อครั้งที่ลีโซริมยังไม่ตาย
"แม่ของท่าน...เป็นผู้แทงข้า"
ชอยจูวาลจำภาพอดีตในทุกๆครั้งที่เขาฆ่าหญิงสาวได้ ทั้งหวาดกลัว ทั้งเสียใจ "ทำไม..ความจำทั้งหลาย..ความจำที่ถูกลบไปแล้ว ถึงกลับมา.."
ร่างกายของอารังกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม นางไปที่ห้องของลีโซริม กลับไปทบทวนเรื่องราว นึกไปถึงคำพูดของมหาเทพที่ว่า กระดิ่งจะดังขึ้นเมื่อนางค้นพบความจริงของการตายของตน
อึนโอเข้ามาพบอารังบอกนางถึงความสับสนที่เขามีเกี่ยวกับแม่ของเขาที่ทำร้ายอารัง และเรื่องที่เขาจะส่งอารังไปสวรรค์ อารังไม่ติดใจอะไรในเรื่องนั้น
"ท่านอย่ากังวลไปเลย..ยังไม่ถึงวันเพ็ญ เรายังมีเวลา และที่สำคัญต้องช่วยท่านแม่ท่านให้ได้"
อึนโอลอบเข้าห้องชอยจูวาล เขาไม่อยู่ที่นั่น อึนโอเห็นภาพวาดอารังในชุดทหารจึงแอบหยิบออกมา ในบ้านขุนนางชอย มีทหารจากไหนไม่รู้อยู่เต็มไปหมด อึนโอพบโรงเก็บอาวุธ
"นอกจากจะมีทหารส่วนตัวที่ผิดกฎหมายแล้ว ยังมีอาวุธผิดกฎหมายอีกเหรอ" อึนโอพูดกับตัวเอง
พวกทหารเข้ามาพบอึนโอ เกิดการต่อสู้กัน
อารังไปหาพางวูลรี(นางคนทรง) เพื่อให้นางช่วยทำพิธีเรียกวิญญาณยายทวดของนางออกมา นางให้อารังถือชุดผู้ตายไว้ในมือและท่องคาถา 3 ครั้ง (ทำพิธีบนหลังคา) และยายทวดก็มาจริงๆ
อารังถามยายทวดถึงวิธีไล่วิญญาณออกจากร่างคน
"เจ้าคือนางคนนั้นสิ ..อารัง.." ยายทวดทักทาย "เรื่องของเจ้าดังไปทั่วในอีกโลกหนึ่ง เจ้าอยากไปสวรรค์เหรอ ถ้าเจ้าไปสวรรค์เจ้าจะต้องลืมเรื่องทั้งหมดบนโลกนี้"
พาวุลรีพยายามจะฟังแต่ไม่ได้ยิน ยายทวดตบหน้านางอย่างแรง นางโกรธ แต่ก็ทำให้นางได้ยินสิ่งที่ยายทวดพูด ยายทวดหันมาตอบคำถามของอารัง
"เมื่อสิ่งที่เจ้าของร่างนั้นรักมากที่สุด เข้าร่างไป จะทำให้วิญญาณนั้นแยกออกมาจากร่างและใช้มีดของมหาเทพแทงที่วิญญาณนั้น" แล้วยายทวดก็จากไป
นางมูยอนบอกชอยจูวาลว่าเป็นเพราะเขาหาหญิงสาวมาให้นางไม่ได้พลังที่อ่อนแอลงของนางจึงทำให้ความทรงจำของชอยจูวาลกลับคืนมา นางเย้ยหยันเขา
"เจ้าต้องใช้ชีวิต ที่เหลือ อย่างฆาตกร"
ชอยจูวาลเจ็บปวดกับความทรงจำเลวร้ายของตัวเอง
"ข้า..ควรทำอย่างไรต่อไปดี"
"ฆ่าคิมอึนโอซะ เพราะเขาทำให้วิญญาณแม่เขาพยายามจะออกมาและในทุกครั้งที่นางทำแบบนั้น พลังของข้าจะอ่อนแอลง"
ที่จวนนายอำเภอ อารังเดินวนไปมาคิดแต่ว่าอะไรคือของรักที่สุดของแม่นายอำเภอ
อึนโอได้รับบาดเจ็บเดินโซเซเข้ามาที่จวน อารังตกใจ ในระหว่างทำแผลอึนโอเอ่ยขึ้น
"ตลอดชีวิตที่ผ่านมาข้าใช้ชีวิตโดยไม่เคยนึกถึงใคร และนึกโกรธเสมอที่ทำไมข้าต้องเห็นผีด้วย..หลังจากที่พบเจ้า ข้าก็เริ่มเข้าใจ ข้าเริ่มเข้าใจความรู้สึกของท่านแม่มากขึ้น และรู้ว่าข้าอยู่ในฐานะที่จะช่วยเหลือผู้อื่นได้"
"ท่านช่วยเหลือข้าไว้มากมาย นางคนทรงบอกข้าว่าแม้เราจะไม่อาจทนกับความพลับพรากได้ แต่เราก็จะมีชีวิตอยุ่ได้ด้วยพลังจากความรู้สึกนั้น...ข้าไม่สามารถอยู่เคียงข้างท่านได้นานแสนนาน ข้าทำได้เพียงเท่านี้" อารังทำแผลและสวมเสื้อคลุมให้อึนโอ
อึนโอตะลึงกับคำพูดของอารัง เขาคว้าแขนนางไว้ก่อนนางจะเดินไป
ชอยจูวาลจมอยู่กับความคิดและความเจ็บปวดของตัวเอง
"ได้..ข้าจะทำตามความประสงค์ของท่าน..และหลังจากนั้นข้าจะนำอารังมาบรรเทาความเจ็บปวดของข้าและ กำจัดท่านซะ" เขาถอดแหวนและเขวี้ยงมันทิ้งไปด้วยความเคียดแค้น
รุ่งขึ้นอารังบอกเล่าเรื่อง วิธีขับไล่วิญญาณที่ได้ฟังมาจาก ย่าทวดของพางวุลรี อึนโอเล่าให้โดลแซฟัง เขาให้โดลแซนำคนไปจับตัวนางมูยอนมา แต่เมื่อโดลแซไปที่บ้านร้างกลับไม่พบใครเลย
ชอยจูวาลพานางมูยอนหนีไปหลบที่ถ้ำแห่งหนึ่ง เขากลับมพบอารังที่หน้าบ้านของเขา
"นายน้อยมีอะไรที่ท่านปกปิดอยู่ ท่านกับนางปีศาจนั่นเกี่ยวข้องกันยังไง แม่ของนายอำเภอถูกสิงได้ยังไง"
"ผู้นั้นคือ..เ่ทพธิดา นางอาศัยบนโลกโดยอาศัยร่างมนุษย์ นางแลกเปลี่ยนสิ่งที่เจ้าร่างนั้นต้องการมากที่สุด"
"สิ่งที่แม่นายอำเภอต้องการคืออะไร"
"ข้า..ไม่รู้ถึงขนาดนั้น"
ขุนนางชอยสั่งให้คนไปช่วยโกโดลออกจากคุกในจวนนายอำเภอ
เช้ารุ่งขึ้นหลังจากอึนโอรู้ว่ามีคนมาช่วยโกโดลออกไป ก็มีชาวบ้านคนหนึ่งมาร้องเรียนว่าเ่ขาจ่ายค่าเช่าน้าช้า ขุนนางชอยจึงจับตัวลูกชายเขาไปขายเป็นทาส
ครอบครัวของเด็กชายต่างพากันมาขอบคุณอึนโอและได้บอกอีกว่า คนในเมืองนี้ล้วนแต่ติดหนี้่ขุนนางชอยกันทั้งนั้น
"การช่วยเหลือเด็กชายดูจะไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลยนะขอรับ" โดลแซเอ่ยขึ้น
ลีบังกับขุนนางอีกคน (สองในสามขุนนาง) กำลังปรึกษากันว่าจะย้ายมาเป็นพวกนายอำเภอเช่นเดียวกับฮยองบังดีหรือไม่ พวกคุยกันไปมาตัดสินใจจะเลือกข้างที่อารังเลือก <เกี่ยวกันยังไงหนอ -*- 555>
อารังให้ชอยจูวาลพานางไปพบหญิงคนนั้น(นางหมายถึงนางมูยอน)
"อะไรทำให้เจ้ามาไกลถึงขนาดนี้...เป็นเพราะนายอำเภอเหรอ.." แต่ในที่สุด เขาก็ตกลงจะพาอารังไปพบนางมูยอน
อึนโอแต่งตั้งให้โดลแซ เป็นหัวหน้า โดลแซไปหาพางวุลรีในลุกซ์ใหม่ เป็นชุดหัวหน้าทหารแบบเต็มยศ พางวุลรีทำเป็นบอกว่าไม่ชอบ โดลแซคว้าแขนนางจนนางเซเข้ามาหาเขา พางวุลรีเขินอาย และรู้สึกแหลกๆ นางเหลือบไปเห็นผี 2-3 ตนเฝ้ามองอยู่
บนสวรรค์ มูยองพืมพำกับตัวเอง ว่าเขาไม่สามารถกำจัดนางมูยอนได้ด้วยตัวเอง จำเป็นต้องให้คิมอึนโอช่วย ยมราชเข้ามาและบอกให้เขาลงไปบนโลกได้ ไม่ถูกกักกันอีกแล้ว
มูยองลงมาบนโลกทันเวลาก่อนที่พวกผีจะทำร้ายพางวุลรีและโดลแซพอดี จากนั้นเขาไปพบคิมอึนโอ
มูยองบอกกับคิมอึนโอว่า วิญญาณในร่างแม่อึนโอคือ น้องสาวของเขาเอง และวิธีเดียวที่จะทำให้นางยอมออกจากร่างคือ ต้องให้นางออกมาด้วยตัวเอง คิมอึนโอนึกถึงอารัง
"ท่านจะให้ข้ายกอารังให้นาง..ข้าไม่ทำแบบนั้นแน่"
นางมูยอนนึกถึงอดีต ตั้งแต่ที่นางเป็นมนุษย์ นางหลงรักมูยองมาหลายชาติแม้กระทั่งเกิดเป็นพี่น้องกัน และในที่สุดนางได้พบเขาอีกในขณะที่นางเป็นเทพธิดาและเขาเป็นยมทูต นางไม่สามารถมีความรักได้นางจึงบอกเขาว่าให้กลับไปเป็นมนุษย์อีกครั้ง แต่มูยองปฏิเสธ
ชอยจูวาลพาอารังไปถึงปากถ้ำ แม้เขาจะยอมทำตามความต้องการของนางมูยอน แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังเป็นห่วงอารัง
"อย่าเชื่อสิ่งที่นางผู้นั้นบอกเจ้า.."
ที่จวนนายอำเภอ มีทหารมาบุกจวน
"เข้าไปจับ อาชญากรคิมอึนโอเดี๋ยวนี้!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น