Queen of Ambition @ Yawang เรื่องย่อ ตอนที่ 3
จูดาเฮตะลึงกับภาพที่เห็น เธอเดินถอยออกมา ชนกับแทคเบที่ออกมาจากอีกห้อง
“เขาทำมากี่ปีแล้ว”
“ 5 ปีมาแล้วเขาอยากหาเงินค่าลงทะเบียนเรียนให้เธอ”
ดาเฮยังสับสนกับความจริงที่ได้รู้ เธอไม่ให้แทคเบบอกฮาริวว่าเธอรู้เรื่องนี้ แล้วเธอก็กลับบ้านไป ในขณะที่ฮาริวยังคงทุ่มเทกับการทำงาน
ระหว่างทางกลับบ้านเธอนึกไปถึงอดีตวันที่เธอบอกฮาริวว่าเธอจะสละสิทธิ์การเรียนและหางานทำแทน ฮาริวเอาเงินให้เธอและบอกว่าเขาทำงานได้ดี จึงได้เงินมาก ดาเฮพยายามทำใจอย่างมาก ในตอนเช้าฮาริวเอาน้ำผลไม้ปั่นที่ได้จากร้านคาราโอเกะมาปั่นให้ลูกดื่มเหมือนเคย แต่ดาเฮห้ามไว้ และว่ามันได้มาจากสถานที่สกปรก
“เธอก็เคยกิน มันจะเป็นอะไร เอาผลไม้ที่เหลือจากที่ทำงานมาให้กินมันผิดอะไรนักหนาเหรอ..!”
ดาเฮอารมณ์เสียและไปลงที่อึนบยอล เมื่อเห็นว่าขนมของอึนบยอลอยู่ในกระเป๋าของเธอ
“แม่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่างเอาของมาใส่กระเป๋าแม่!!”
ดาเฮออกไปทำงานทั้งๆ ที่ยังทะเลาะกับฮาริว เธอพบว่าหัวหน้าบอกพนักงานใหม่คนอื่นๆให้มาก่อนเวลา 30 นาที วันนี้จึงกลายเป็นว่าเธอมาสาย
ฮาริวเห็นว่าดาเฮลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้านจึงเอาไปให้ที่บริษัท เธอพาเขาหลบไปที่มุมหนึ่ง และต่อว่าที่เขามาโดยไม่บอกก่อน เธอไม่อยากให้ใครเห็นและเอาไปซุบซิบนินทา และยังต่อว่าฮาริวที่เขาแต่ตัวซอมซ่อ
ฮาริวกลับบ้านพบกับจูยางฮยุนมาด้อมๆมองๆ ฮาริวบอกเขาไปว่าไม่ได้ติดต่อกับดาเฮหลายปีแล้ว เมื่อกลับถึงบ้านฮาริวรีบเก็บข้าวของของดาเฮ
เบคโดฮยองไปขี่ม้าที่สโมสรกับเบคโดฮุน มันเป็นกีฬาที่เธอชอบ เธอเคยเป็นนักกีฬาขี่ม้ามาก่อน เธอซื้อรถให้น้องชายเธอปล่อยให้เขาไปลองรถใหม่
และกลับไปทำเครื่องเคียงไว้ให้เขา เพราะว่าเขาอยู่คนเดียวที่คอนโด ในตอนทำเครื่องเคียง เบคจีมี(อาสาว) หลุดปากกระเซ้าเบคโดฮยองว่าเธอทำตัวเหมือนแม่ มากกว่าพี่สาว
เบคจางฮักกำลังหงุดหงิดที่เบคโอฮุนไม่ยอมไปเรียนต่อ เขาคิดจะยุบทีมฮอกกี้น้ำแข็ง เบคโดฮยองห้ามไว้และเธอจะจัดการเรื่องนี้เอง เบคจางฮักยังคงโมโหมาก
“เป็นเพราะฉันเห็นหน้าโดฮุน ทำให้ฉันนึกไปถึงไอ้สารเลวนั่น!!”
เบคโดฮยองสบตาผู้เป็นพ่ออย่างเจ็บปวด
“หนูคงต้องไปก่อนจะขึ้นเครื่องสาย”
เบคโดฮยองพบว่าเฮกสารไม่ครบ จึงโทรศัพท์กลับไปต่อว่าแผนกที่ดาเฮทำงานอยู่ ดาเฮเห็นหัวหน้าเธอถูกต่อว่าและอาสาจะนำเอกสารนั้นไปให้เบคโดฮยองที่สนามบิน เธอนำเอกสารไปให้เบคโดฮยองได้ทันเวลาพอดี นั่นทำให้เบคโดฮยองแอบพอใจในตัวจูดาเฮ
แทคเบหลอกสาวใหญ่คนหนึ่งว่าไปติดหนี้ฮาริวที่จู่ๆ ก็โผล่เข้าไปทำร้ายแทคเบในขณะทานอาหารกับเธอ ด้วยความสงสารเธอจึงใช้หนี้แทนแทคเบ ฮาริวจึงได้เงินก้อนหนึ่งเพื่อไปเช่าที่พักอีกแห่งให้ดาเฮเพื่อหลบจูยางฮยุนที่อาจย้อนกลับมาหาฮาริวเพื่อถามหาดาเฮ
ฮาริวไปรอดาเฮที่ป้ายรถเมลล์เขาพยายามง้อเธอด้วยการบอกว่า วันนี้จะไปออกเดทกัน ดาเฮพยายามฝืนยิ้มได้บ้าง ในขณะดื่มกาแฟ เขาเกลี่ยกล่อมให้เธอไปอยู่คอนโด และบอกว่าเขามีเงินอยู่ก้อนหนึ่ง เธอรู้สึกโมโหเมื่อนึกรู้ว่าฮาริวไปทำงานอะไรถึงได้เงินมา เมื่อฮาริวเล่าว่าจูยางฮยุนมาถามหาเธอ เธอจึงยอมไปอยู่คอนโดด้วยความไม่สบายใจนัก
“ฉันกำลังจะเริ่มชีวิตอย่างคนปกติแต่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เหรอคะ..”
“เมื่อเรายังไม่ได้แต่งงานกันตามกฎหมายเขาคงจะตามหาเธอไม่เจอหรอก” ฮาริวสวมกอดเธอ “มันจะไม่เป็นอะไรนะ”
เบคโดฮุนกลับจากการฝึกซ้อมเขานัดกับเบคโดฮยองว่าเมื่อเธอกลับจากญี่ปุ่นเขาจะทำอาหารเลี้ยงและให้เธอมาพบที่คอนโด
ดาเฮอยู่ในคอนโดพบว่าในละแวกนั้นกำลังมีคนโรคจิตชอบมากดออด เธอกำลังยืนพูดคุยกับเพื่อนบ้าน เบคโดฮุนซึ่งกลับมาถึงคอนโดจึงได้พบกับดาเฮพอดี
ฮาริวระเบิดอารมณ์ใส่ผู้จัดการปาร์คหลังจากผู้จัดการเอาแต่ต่อว่าแทคเบที่หน้าตายับเยิน (เพราะถูกฮาริวต่อยตอนหลอกเอาเงินสาวใหญ่ อีกอย่างผู้จัดการปาร์คก็ชอบดูถูกพวกเขาอยู่เป็นประจำ)
เบคโดฮุนกลายเป็นเพื่อนบ้านของดาเฮเขาขอเบอร์โทรศัพท์เธอได้ และเอาไม้ฮอกกี้มาให้เธอเก็บไว้ป้องกันตัว
ฮาริวส่งข้อความถึงดาเฮ ว่าเขาลาออกจากบาร์แล้วจะหางานทำช่วงกลางวัน และหวังว่าเขาและเธอจะได้กลับมาอยู่ร่วมกันอีก
เช้าวันรุ่งขึ้นเบคโดฮุนช่วยดาเฮเก็บของที่หล่นจากกระเป๋าถือของเธอ เขาเห็นว่ามันมีขนมเจลลี่หนอนหล่นอยู่ด้วย (จริงๆ มันเป็นของอึนบยอล) เขารู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักจริงๆ
หลังกลับจากญี่ปุ่นเบคโดฮยองให้จูดาเฮเข้าพบเธอพอใจ ที่เพราะเอกสารนั้นทำให้การประชุมราบรื่น เธอบอกดาเฮว่า ในตอนที่ดาเฮเข้าสัมภาษณ์โดยไม่ใส่รองเท้านั้น กรรมการคนอื่นๆ จะไม่ให้ดาเฮผ่าน แต่เธอเองเป็นคนยืนการให้ดาเฮผ่าน เพราะเธอเห็นประวัติดาเฮที่วันเด็กค่อนข้างลำบาก
“ตอนนี้คุณคงรู้วิธีเอาตัวรอดแล้วสินะ”
ดาเฮยิ้มก่อนจะตอบ “ฉันคิดว่าแทนที่จะรู้วิธีเอาตัวรอด ฉันอยากที่จะมีชีวิตรอดมากกว่าคะ”
“คุณคิดว่าการทะเยอทะยานจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดเหรอ”
ดาเฮหันไปเห็นรูปถ่ายสมัยที่เบคโดฮยองเป็นนักกีฬาขี่ม้าวางอยู่ เบคโดฮยองว่ากรอบมันแตกและยังไม่ได้เอากรอบใหม่มาใส่
ในตอนเย็นเบคโดฮุนพบกับจูดาเฮที่ซูเปอร์มาร์เก็ต เบคโดฮยองโทรศัพท์หาเบคโดฮุนและว่าเธอจะไปทำอาหารเย็นให้แต่เบคโดฮุนปฏิเสธ เบคโดฮยองแอบเห็นเขากับดาเฮในซูเปอร์มาเก็ต จึงแกล้งถามว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่เขาโกหกเธอ เบคโดฮยองกลับบ้านอย่างไม่พอใจนัก
เบคโดฮุนแวะเอาของบางอย่างที่บ้าน ระหว่างรอดาเฮลงจากรถมองบ้านหลังใหญ่โต(เรียกว่าคฤหาสน์น่าจะดีกว่า) ของตระกูลเบคด้วยความตื่นตะลึง เบคจีมีเดินเล่นอยู่แถวนั้นจึงเข้ามาทักทายเธอและแกล้งชวนเธอเข้าไปเดินเล่นในบ้าน
“ถ้าฉันเข้าไปฉันอาจจะอยากอยู่ที่นี่เลยก็ได้คะ” ดาเฮพูดเหมือนติดตลกแต่เธอก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
เบคโดฮุนเอารองเท้าของเธอที่เขาเก็บได้ มาคืน และถามว่าเธอคบใครอยู่รึเปล่า ดาเฮตัดสินใจจะบอกว่าเธอไม่ได้คบใครอยู่ ระหว่างที่ทั้งสองกินข้าวเย็นด้วยกันฮาริวโทรศัพท์ชวนดาเฮมากินข้าวด้วย เธอปฏิเสธและโกหกว่าเธออยู่กับผู้จัดการ ฮาริวเชื่อสนิท
ตอนค่ำเบคจีมีนัดเบคโอฮยองมาดื่มด้วยและเล่าว่าวันนี้เธอพบโดฮุนพาผู้หญิงคนหนึ่งมาที่บ้าน
“เขาสวย แต่น่ากลัวยังไงไม่รู้นะ ดูขี้อายและเชื่อฟัง แต่ดูเหมือนเธอมีเบื้องหลังบางอย่างยังไงไม่รู้นะ”
วันรุ่งขึ้น หัวหน้ายัมนำเสนอแฟ้มงานเกี่ยวกับพนักงานใหม่ต่อเบคโดฮยองและว่าจูดาเฮเป็นคนที่มีความสามารถโดดเด่นที่สุดในกลุ่ม เบคโดฮยองถามถึงเรื่องอื่นๆเกี่ยวกับจูดาเฮ หัวหน้ายูมเล่าว่าดูเหมือนเธอจะรู้จักกับเบคโดฮุนมาก่อน และย้ายไปอยู่คอนโดแห่งหนึ่งใกล้ๆที่ทำงาน เบคโดฮยองสืบดูจึงรู้ว่าเป็นที่เดียวกับเบคโดฮุนและอาเฮยังย้ายเข้ามาหลังจากโดฮุนไม่นาน
จูดาเฮเอารูปถ่ายของเบคโดฮยองใส่กรอบและมอบให้เธอเป็นของขวัญ แต่จูดาเฮกลับถูกเบคโดฮยองตวาดใส่ เธอกลับมาที่โต๊ะทำงานก็พบว่ามีคำสั่งให้เธอออก ดาเฮรีบวิ่งไปหาเบคโดฮยองเพื่อถามหาเหตุผล เบคโดฮยองไม่ตอบและขึ้นรถออกไป
ขอขอบคุณ www.kodhit.com และ www.popcornfor2.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น