Queen of Ambition @ Yawang เรื่องย่อ ตอนที่ 4

จูดาเฮกลับบ้านด้วยอาการเหม่อลอย พบฮาริวที่กำลังทำความสะอาดบ้านให้เธอ



“นี่กล่องอะไร เธอไม่ผ่านการฝึกงานเหรอ”ฮาริวทักเมื่อเห็นเธอเข้าบ้านพร้อมกล่องใส่ของ



“มันเป็อย่างนี้ได้ยังไง ...ไม่บอกเหตุผลเลยด้วยซ้ำ” ดาเฮระเบิดอารมณ์ และขอเวลาอยู่คนเดียวซักพัก ฮาริวจึงกลับไปเงียบๆ



เบคโดฮุนรู้ว่าพ่อของเขายุบทีมฮอกกี้ จึงรีบไปหาพ่อ โดฮุนเห็นว่าพ่อของเขากำลังขึ้นรถออกไป จึงรีบวิ่งไปหาโดยไม่ทันระวังถูกรถชนอาการสาหัส



ระหว่างรอผลตรวจของเบคโดฮุน เบคโดฮยองเห็นมิสคอลจากจูดาเฮในโทรศัพท์ของโดฮุน และเห็นข้อความขอความช่วยเหลือในการนัดเจอเบคโดฮยองจากจูดาเฮ เธอโมโหและขว้างโทรศัพท์นั้นทิ้ง



อัยการชาแจวุงกำลังรอผลอาการของพ่อด้วยความกังวล ซองซูจองมาถึง ทั้งคู่จะเข้าไปดูอาการ ชาแจวุงเดินชนกับเบคโดฮยองพอดี ทั้งสองไม่ได้ใส่ใจอะไรกันเพียงแต่กล่าวขอโทษกันเท่านั้น



อาการของเบคโดฮุนแม้ว่าจะพ้นอันตรายแล้วแต่เขาจะกลับมาเล่นกีฬาไม่ได้อีก



จูดาเฮหาโอกาสพบเบคโดฮยองที่โรงพยาบาลจนได้ เบคโดฮยองต่อว่าที่จูดาเฮคิดจะจับน้องชายของเธอ ดาเฮพยายามปฏิเสธ แต่ก็ยังถูกไล่ออกมา ดาเฮหมดความอดทนจึงต่อว่าเบคโดฮยองกลับ



“ฉันเป็นคนจนที่พยายามจะจับผู้ชายรวยๆ งั้นเหรอคะ”



ฮาริวเป็นกังวลที่ดาเฮตกงาน น้าฮงคิดว่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว เขาทั้งคู่ควรจะจดทะเบียนสมรสกันตามกฎหมาย เพราะอึนบยอลก็จะเข้าโรงเรียนแล้วด้วย
ดาเฮไม่ยอมจดทะเบียนและอารมณ์เสียด่าว่าฮาริว
"เธอไม่เคยเป็นอย่างนี้นี่หน่าดาเฮ.."
"ฉันอาจจะร้ายกว่านี้ก็ได้ นี่แค่เพียง 1 ใน 10 เท่านั้น !!"



เบคโดฮุนเสียใจมาหลังจากรู้อาการบาดเจ็บของตัวเอง หลังจากออกจากโรงพยาบาลเขาพยายามตามถาดาเฮจนมาถึงละแวกบ้านของเธอ เธอเพิ่งรู้ว่าเขาประสบอุบัติเหตุ และยังเดินกะโผลกกระเผลกอยู่ เขามาบอกเธอว่าต้องไปเรียนต่อที่อเมริกาแล้วและชวนเธอไปด้วย



ดาเฮไม่ยอมกลับไปนอนบ้านแต่ไปนอนกับน้าฮง เธอครุ่นคิดถึงสิ่งที่เบคโดฮุนพูดอย่างหนัก วันรุ่งขึ้นเธอนำอัฐิของแม่ไปเก็บไว้เธอลำลาแม่



“เราอาจจะไกลกันซักพักนะคะ ...แม่อาจไม่เห็นด้วยกับการกระทำครั้งนี้ของหนู”



ในตอนเย็นเธอนัดกินอาหารเย็นกับฮาริวและอึนบยอล เธอตัดสินใจขอให้เขาหาเงินส่งเธอไปอเมริกา ฮาริวจึงจำใจต้องกลับไปทำงานที่ร้านคาราโอเกะอีกครั้ง ไม่ว่าแทคเบจะห้ามยังไงเขาก็ไม่เปลี่ยนใจ



“พี่จะกลับไปทำงานแบบนั้นอีกนะเหรอ!?”



เมื่อถึงอเมริกาเธอไปพบกับเบคโดฮุน ในวันหนึ่งเบคโดฮุนอยากพบดาเฮ แต่เธอปฏิเสธจะไปพบเพราะมันดึกแล้ว แต่ด้วยความคิดบางอย่าง ในตอนเช้าเธอจึงไปพบเขา เมื่อไปถึงฝนตกลงมาเธอจึงเปียกไปหมด เธอว่าเธอเป็นห่วงที่เขาว่าเขาทำอะไรไม่ได้เลยและพลาดรถคันสุดท้าย



“ด้วยเหตุผลนี้ฉันจึง..ตัดสินใจไปให้สุดทาง” คำพูดของดาเฮมีความหมายบางอย่างต่อการตัดสินใจของเธอเอง แต่เบคโดฮุนกลับรู้สึกอีกอย่าง



“นี่คุณเดินมาตลอด 5 ชั่วโมงเลยเหรอ...อย่างทำแบบนี้อีกนะ”



เบคโดฮุนสวมกอดจูดาเฮไว้แน่นด้วยความเป็นห่วงและซาบซึ้ง ในขณะที่จูดาเฮมีความรู้สึกอีกอย่าง



ตลอดเวลาที่อยู่อเมริกา เบคโดฮุนกับจูดาเฮคบหากันตลอดและไม่ได้กลับเกาหลีเลย ทางด้านฮาริวกับน้าฮงรู้สึกไม่ดีและอึนบยอลก็ถามหาแม่ตลอดเวลา ในขณะที่เบคโดฮยองสงสัยบางอย่างแต่เบคจางฮักไม่กังวลนักในเมื่อการเรียนของเบคโดฮุนเป็นไปด้วยดี



1 ปีผ่านไป น้าฮงไม่สบายหนัก แทคเบกับฮาริวช่วยกันหาเงินมารักษา ฮาริวตัดสินใจขอร้องให้ดาเฮหยุดเรียนและกลับบ้าน แต่เธอไม่ยอม เขาไปขอร้องให้ผู้จัดการปาร์คช่วยผู้จัดการปาร์คบอกว่าฮาริวขอเงินมาหลายที ครั้งนี้คงให้ไม่ได้



“ฉันได้ยินว่าแกเสียเงินมากมายให้ผู้หญิงคนเดียว ..แต่ระวังไว้นะ เงินนะ สามารถทำให้คนทำเรื่องร้ายๆได้”



ฮาริวไม่ได้สนใจกับคำเตือนของผู้จัดการปาร์คมากนัก แต่ผู้จัดการปาร์คเห็นใจยังให้ทางเลือกอีกทางแก่ฮาริว คือการให้บริการเป็นการส่วนตัวแก่สาวใหญ่ไฮโซคนหนึ่ง



เบคโดฮุนตัดสินใจขอจูดาเฮแต่งงาน จูดาเฮประหลาดใจกับคำขอนั้น แต่เธอก็ตัดสินใจแน่วแน่แล้ว



“ถ้าคุณผิดคำพูดละก็คุณตายแน่”



“ผมพูดจริงนะ”



ฮาริวร้องไห้อย่างหนักอย่างที่ผู้ชายคนหนึ่งรู้สึกสูญเสียศักดิ์ศรีของตัวเองไปแล้วจริงๆ


ขอขอบคุณ www.kodhit.com และ www.popcornfor2.com