แทยอง(ลีกัค) ตะลึงกับข้อความที่ปาร์คฮาส่งมา แต่เขาก็รีบปั่นจักรยานตามไปจนทัน เขาต่อว่าที่เธอเอาโทรศัพท์ไปฝัง และทำเป็นไม่รู้เรื่องข้อความนั้น
“ข้าหิวแล้ว..”
ในขณะที่ทั้งคู่เดินจูงจักรยานมาด้วยกัน แม่ก็โทรศัพท์เรียกให้ปาร์คฮามาที่บ้าน ทั้งจูงจักรยานเรื่อยมาจนใกล้ถึงบ้านสวนกับเซนาที่กำลังขับรถออกไปพอดี ปาร์คฮาให้แทยอง(ลีกัค) รอที่หน้าตึก เธอเอาเอกสารเกี่ยวกับภาษีเงินได้ที่แม่จะทำเรื่องส่งกลับไปทำที่บ้าน แม่เอาเอกสารใส่ถุง แล้วก็พบว่าในนั้นมีโทรศัพท์หน้าจอแตก และมีภาพของแทยองที่หน้าจอ แม่นึกได้ว่าเป็นผู้ชายที่อยู่ในบ้านปาร์คฮา แม่คิดว่าคงจะหยิบผิดตอนไปหาปาร์คฮาที่บ้านจึงฝากปาร์คฮาไปคืนด้วย
แทยอง(ลีกัค) ได้รับโทรศัพท์ก็นึกได้ว่ามันคือโทรศัพท์ของแทยองที่เขาทำหายไปเมื่อตอนไปที่ศูนย์บริการคราวก่อน
เซนาไปถึงบ้านดาดฟ้าพร้อมของที่จะทำบาร์บีคิว พบกับโดชิซันที่กำลังปวดท้องรุนแรง เธอจึงพาเขาไปโรงพยาบาล โดชิซันได้รับการผ่าตัดไส้ติ่ง จนหายดี ทุกคนบอกว่าเป็นเพราะได้เซนามาช่วยไว้ ปาร์คฮาเดินจากออกมาเงียบๆ
เซนาบอกกับแทยอง(ลีกัค) ว่าเธอยังคงกังวลเรื่องปาร์คฮาเพราะเมื่อตอนไปถึงบ้านดาดฟ้า เขาและปาร์คฮาไม่ได้อยู่ที่นั่น แทยอง(ลีกัค) รู้สึกหนักใจ ยิ่งเมื่อเขารู้ความรู้สึกของปาร์คฮา เขายิ่งกังวลโดชิซันกลัวว่าจะไม่รอดกลับไปพบหน้าแม่ พวกเขายิ่งรู้สึกอยากกลับโชซอนมากขึ้นทุกที
ปาร์คฮาเอาอาหารค่ำมาให้ แต่ทำมาแค่ 3 ที่ เพราะโดชิซันยังทานไม่ได้และเธอก็ไม่อยากทานเหมือนกัน
ปาร์คฮาและแทยอง(ลีกัค) รอรถเมล์ด้วยกันแต่ไม่ได้พูดอะไรกันเลย เมื่อแทยอง(ลีกัค)ขึ้นรถไปแล้ว ปาร์คฮาตัดสินใจเดิน ปล่อยให้เขาไปคนเดียว แต่จนดึก ปาร์คฮาก็ยังไม่เข้าบ้านซักที โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ ด้วยความเป็นห่วงแทยอง(ลีกัค) ตามหาเธอไปทั่ว ตลอดทั้งคืน
แทยอง(ลีกัค) กลับมาถึงบ้านพบปาร์คฮานั่งอยู่ที่หน้าบ้าน เธอเพิ่งถึงและนึกว่าเขาอยู่ในบ้านจึงไม่เข้าไป
“ทำไม่เจ้าไม่เปิดโทรศัพท์”
“มีอะไรเหรอ”
“เอ่อ..ไม่มีอะไร..ข้าแค่อยากให้เจ้าช่วยทำอะไรหน่อย” เขาไม่บอกความจริงที่ไปตามหาเธอจนทั่ว
แทยอง(ลีกัค) แยกดอกบัวออกจากตู้ปลา เขาว่า ต้องแยกออกมาเพื่อให้มันโต ปาร์คฮาสงสัยว่าทำไมถึงปลูกไว้ในตู้ปลาไม่ได้ แทยอง(ลีกัค)ว่า เขาตั้งใจแต่แรกอยู่แล้วว่าจะเลี้ยงแยกกัน <ทั้งคู่พูดคุยกันเรื่องปลูกดอกบัวก็จริงแต่ต่างก็รู้ว่ามันมีความหมายมากกว่านั้น....ในตอนก่อนหน้านี้ พวกเขาไปช้อปปิ้งกัน ปาร์คฮาเห็นตู้ปลา เธอเข้าไปดู แทยอง(ลีกัค)ดูตามเธอและพูดว่าปลาในตู้นั้น หน้าตาคล้ายๆ กันเหมือนพวกเขาเลย แทยอง(ลีกัค) เห็นเม็ดบัวสำหรับปลูก จึงโยนเข้าไปในตู้ แล้วบอกว่านั่นคือปาร์คฮา เพราะชื่อเธอ เขียนอีกอย่าง ได้คำว่าดอกบัว >
ทั้งคู่ต่างเข้าใจความหมายของการสนทนาครั้งนี้ดี ลีกัคพูดออกไปอย่างนั้น แม้ว่าเขาเองก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน
ปาร์คฮาไปนั่งซึมอยู่นอกบ้าน ลีกัคตามออกมา “จริงหรือ..ที่เจ้าชอบข้า”
“เป็นความจริงรึเปล่า ที่เจ้าชอบข้า” เขาถามซ้ำอีก “อย่า ชอบข้าเลยนะ”
วันรุ่งขึ้นลีกัค เอาโทรศัพท์มือถือของแทยองไปที่ศูนย์บริการเพื่อปลดรหัสและดูภาพถ่ายภายในเครื่อง เขาจึงได้เห็นภาพถ่ายแทยองและแทมูที่นิวยอร์ค ในวันที่แทยองหายตัวไป
ลีกัคให้ปาร์คฮาเล่าว่าเธอได้โปสการ์ดมาได้ยังไง และเมื่อไหร่ เธอบอกว่ามีคนฝากผู้จัดการร้านอาหารที่เธอทำอยู่ และผู้จัดการนำมาให้อีกที เธอเลยไม่ได้พบว่าคนที่ฝากไว้เป็นใคร และวันที่ได้รับ คือวันที่ 17 กุมพาพันธ์ สองวันก่อนที่เธอจะมาเกาหลี
ลีกัคเริ่มมั่นใจมากขึ้นว่าคนที่วาดภาพในโปสการ์ดและนัดพบกันปาร์คฮา คือยองแทยอง และที่เธอต้องรอเก้อ ก็เป็นเพราะเขาได้ตายไปแล้ว...ในตอนนั้นเองโดยที่ไม่มีใครทันสังเกตเห็น ผีเสื้อในภาพกลับสว่างวาบขึ้นอย่างประหลาด
แทยอง(ลีกัค) นัดดื่มกับแทมูในตอนค่ำ เขาหลอกถามว่าตอนที่เขาอยู่อเมริกา เขากับแทมูคุยกันเรื่องสุดท้าย เรื่องอะไร แทมูไม่หลงกล แม้แทยอง(ลีกัค) จะถามอีกว่าพวกเขาไม่เคยพบกันในสถานที่คล้ายๆ แบบที่นี่เหรอ (บาร์เหล้า) แทมูเรื่องวิตกว่า แทยอง(ลีกัค)จะจำอะไรได้ แต่แทมูก็ไม่ถึงกับหลงกลพูดอะไรออกไป แทยอง(ลีกัค) รุกเร้าไปจนแทมูโมโห
“ถ้าพี่พูดว่าพี่ไม่ได้พบผมที่นิวยอร์คพี่ก็โกหก แต่ถ้าพี่บอกว่าพบ พี่ก็เป็น ฆาตกร !...พี่จะเป็นอย่างไหนดี“
“นายมันบ้าไปแล้ว !!!”
“หรือสองคนนี่ เป็นคนเดียวกัน...ฆาตกรและคนโกหก..”
“นาย...เพิ่งล้ำเส้นสุดท้ายเข้ามานะ และฉันจะไม่ปล่อยนายอีกต่อไป ...ฉันจะเหยียบนายให้จมดิน!!”
แทยอง(ลีกัค) เห็นปาร์คฮาเดินใจลอยจนลื่นล้มระหว่างลงบันได เขาจะเข้าไปช่วยแต่มีคนมาช่วยซะก่อน เขาซื้อยาและไปวางไว้ในห้องเก็บของของพนักงาน ที่ปาร์คฮาจะต้องเข้าไป เธอมาเห็นตอนเขาออกไปพอดี แต่ทั้งคู่ไม่ได้ทักกัน ปาร์คฮาเข้าไปและเห็นถุงใส่ยาชนิดต่างๆ วางไว้ เมื่อกลับไปที่บ้านเธอต่อว่าเขา เขาบอกไม่ให้เธอชอบเขา ก็ยังมาทำดีกับเธอ ซึ่งมันอาจทำให้เธอเข้าใจผิด
แทยอง(ลีกัค) เริ่มอธิบายเรื่องราวของเขา เขาเคยมีพระชายาที่โชซอน และจู่ๆก็โผล่มาที่นี่ในระหว่างการตามสืบเรื่องการตายของเธอ และเขาเชื่อว่า จำเป็นต้องจำลองสถานการณ์ในคืนที่เธอตาย เพื่อจะได้รู้ว่าใครเป็นคนทำ และเพื่อจะกลับโชซอนได้ มันเป็นเหตุผลที่ปาร์คฮาไม่ควรจะชอบเขา
ในวันนนั้น เซนาบอกกับแทยอง(ลีกัค) ว่าเธออยากจะแต่งงานกับเขา ในเมื่อเขากับเธอก็รู้สึกดีต่อกัน แทยอง(ลีกัค)ดีใจมาก และบอกผู้ใหญ่ในทันที ซึ่งทุกคนดูจะยินดีมาก เว้นแต่แทมู คุณย่าบอกให้หมั้นก่อนแล้วค่อยหาฤกษ์แต่งงาน
แทมูโกรธมาก พ่อของเขาพยายามบอกให้เขาสงบสติอารมณ์และอย่าก่อเรื่อง พ่อของแทมูเห็นเป็นการดีที่จะได้กำจัดทั้งแทยองและเซนาไปในคราวเดียว
แทมูพยายามห้ามเซนาไม่ให้แต่งงานกับแทยองคนนี้ เพราะเขาไม่ใช่ตัวจริง
เซนาไปบอกแม่ว่าเธอจะแต่งงานกับหลานของท่านประธาน แม่ดีใจมาก เธอบอกแม่ไปว่าเธอไม่ได้เล่าเรื่องแม่ให้พวกเขาฟังซึ่งวันหนึ่งเธอจะหาโอกาสบอกแน่ๆ แม่ดูเศร้าไปเล็กน้อยแต่ก็เข้าใจ แม่เลียบๆเคียงๆถามปาร์คฮาว่ารู้จักหลานชายท่านประธานหรือไม่ แต่เธอก็ปฏิเสธไป
ปาร์คฮาเมากลับบ้านพบ แทยอง(ลีกัค) กำลังยืนมองภาพชายทะเล เธอบ่นไปด้วยความเมามายว่าพวกเขาเป็นตัวซวย ทำไมต้องจำเพาะมาโผล่ที่บ้านเธอด้วย
วันต่อมา ซองมันโบชวนปาร์คฮาไปดูสินค้าที่โกดัง ในระหว่างกำลังขนของ ซองมันโบออกจากโกดังไปขนของ ปาร์คฮาอยู่ในโกดังคนเดียวและประตูก็ล็อค ซองมันโบสังเกตเห็นควันไฟลอดออกมาก
“ไฟไหม้ ไฟไหม้ !!! ช่วยด้วย!!!”
ขอขอบคุณ http://forums2.popcornfor2.com/ และ http://www.kodhit.com/rooftop-prince
อ่านตอนอื่นๆ ของ ROOFTOP PRINCE
ขอขอบคุณ http://forums2.popcornfor2.com/ และ http://www.kodhit.com/rooftop-prince
อ่านตอนอื่นๆ ของ ROOFTOP PRINCE
ตอนที่ 1 rooftop-prince chapter 1
ตอนที่ 2 rooftop-prince chapter 2
ตอนที่ 3 rooftop-prince chapter 3
ตอนที่ 4 rooftop-prince chapter 4
ตอนที่ 5 rooftop-prince chapter 5
ตอนที่ 6 rooftop-prince chapter 6
ตอนที่ 7 rooftop-prince chapter 7
ตอนที่ 8 rooftop-prince chapter 8
ตอนที่ 9 rooftop-prince chapter 9
ตอนที่ 10 rooftop-prince chapter 10
ตอนที่ 11 rooftop-prince chapter 11
ตอนที่ 12 rooftop-prince chapter 12
ตอนที่ 15 rooftop-prince chapter 15
ตอนที่ 16 rooftop-prince chapter 16
ตอนที่ 17 rooftop-prince chapter 17
ตอนที่ 18 rooftop-prince chapter 18
ตอนที่ 19 rooftop-prince chapter 19
ตอนที่ 20rooftop-prince chapter 20
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น