Nice Smile Memo: Rooftop Prince เรื่องย่อ ตอนที่ 6

สุดท้าย ปาร์คฮาก็ต้องยอม แทยอง(ลีกัค) และกลับมาที่บ้านดาดฟ้า เหมือนเดิม ตอนนี้หนุ่มๆ ตัดผมแล้ว (หล่อทั้งสี่หนุ่มเลยนะ^^) แทยอง(ลีกัค) ได้ให้คนงานมาทำการปรับปรุงห้องบนดาดฟ้า และยังขนเอาภาพทะเลขนาดใหญ่นั้นมาตั้งไว้ที่ด้านหนึ่งด้วย

คุณย่าและเลขาฮองตามมาดูบ้านดาดฟ้าที่กำลังปรับปรุง และคุณย่ายังมอบเงินเล็กน้อยเพื่อซื้อของเข้าบ้านให้กับปาร์คฮาด้วย ซึ่งการปรับปรุงบ้านนี้คุณย่าแลกเปลี่ยนกับการที่ แทยอง(ลีกัค) จะต้องเข้าไปทำงานที่บริษัท

เมื่อเซนาเห็นว่าปาร์คฮายังอยู่ที่นั่น เธอไม่พอใจมาก เธอนัดพบกับปาร์คฮาเพื่อต่อว่าที่ปาร์คฮายังไม่ย้ายไปอเมริกา เธอเอาน้ำสาดหน้า ปาร์คฮาอย่างแรง (ร้ายกาจมาก >.< )

ในระหว่างที่บ้านยังปรับปรุงไม่เสร็จ ทั้ง 5 คนต้องอาศัยอยู่ในรถบ้านไปก่อน แทยอง(ลีกัค) พาทุกคนไปซื้อของใช้ เสื้อผ้า และโทรศัพท์มือถือ (ตอนนี้รัชทายาทยองเรามีเงินแว้ววว จากเครดิตการ์ดสีดำ อันลิมิต ที่คุณย่าให้มา^^ขอซักใบได้มั้ยอ่ะ^^)

คุณย่าใหญ่มาหาพโยแทคซูเพื่อเกลี่ยกล่อมให้เขากลับไปทำงานที่สำนักงานใหญ่ แต่เขาต้องการรอให้คุณย่าหรือท่านประธานยอมให้โอกาสเขาเอง ในตอนนั้นเอง พ่อของแทมูขับรถมาและได้เอาเอกสารที่ระบุว่าคุณย่ามีความต้องการให้พโยแทคซูกลับไปทำงานที่บริษัท

แทมูและพ่อไปต้อนรับประธานจางซึ่งเป็นหุ้นส่วนอีกคนของบริษัท เธอขอตัวไปทำธุระส่วนตัวบางอย่างและไม่ต้องการให้ใครติดตาม

ประธานจางไปหามันอ๊กแม่ของปาร์ฮาและเซนา เพื่อพูดอะไรบางอย่าง

“ฉันมารับลูกสาวของฉัน.....”

ปาร์คฮาพาสี่หนุ่มไปแวะหาอะไรทานที่ร้านกาแฟและสอนให้พวกเขาสั่งเครื่องดื่ม และสอนการใช้สรรพนามที่ถูกต้องในยุคสมัยนี้ โดยนับเรียงอายุแล้วเธอดูจะแก่กว่าทุกคนซึ่งสมควรเรียกเธอว่า “นูนา(พี่สาว)” แทยอง(ลีกัค) ไม่ค่อยพอใจนักที่จะเรียกเธอแบบนั้น (เป็นรัชทายาทจะมายอมอ่อนข้อให้ใครได้ไง^^)

หลังอาหารเย็น ปาร์คฮาบอกเล่าถึงกิจกรรมในที่ทำงาน การไปคาราโอเกะ การโชว์ความสามารถพิเศษเช่นการเลียนเสียง

แทยอง(ลีกัค) ถามปาร์คฮาว่าถ้าจะอธิษฐานเกี่ยวกับความรักจะต้องผูกเชือกเครื่องรางตุ๊กตาไม้ชายหญิง แบบไหน ปาร์คฮาอธิบายพลางผูกเชือกไปด้วย เธออมยิ้ม เพราะคิดว่าเขาอธิษฐานเพื่อเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น พโยแทคซูมาที่บริษัท พร้อมกับสุนัขตัวใหญ่สองตัวที่เขาเลี้ยง ซึ่งทำให้พ่อของแทมูตกใจไม่น้อย

สี่หนุ่มมาที่บริษัทด้วยรถบ้านซึ่งปาร์คฮาเป็นผู้ขับมาส่ง แทมูและพ่อยืนมองดูท่าทางแปลกๆ ของพวกเขาอยู่ที่ชั้นสอง ผู้จัดการบังซูบองมาต้อนรับแทยอง และแยกอีกสามคนมาเพื่อทดสอบความรู้ ทั้งสามทำได้ศูนย์คะแนน แต่แทยองนึกขำและบอกว่าทั้งสามเป็นผู้มีความสามารถไม่ควรด่วนตัดสินพวกเขา

คุณย่าแนะนำให้แทยองรู้จักกับพโยแทคซูเพื่อให้เขาสอนงานให้กับแทยอง แทยองได้ขอให้เซนาเป็นผู้พาเขาไปชมส่วนต่างๆ ของบริษัท ในระหว่างเยี่ยมชมออฟฟิตนั้นทั้งได้มีเวลาพูดคุยกัน

“เลขาฮอง เคยคิดมั้ยว่าเราอาจจะเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน”

ฮองเซนายิ้ม “ฉันพอจะเข้าสำนวนจีบผู้หญิงแบบนี้ สำนวนโบราณมาก”

แทยอง(ลีกัค) มองตามอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก

พโยแทคซูพาอีกสามคนไปทานอาหาร พวกเขาทั้งสามดื่มกิน พูดคุย ร้องคาราโอเกะและพยายามแสดงความสามารถอย่างที่ปาร์คฮาบอกไว้ แต่กลับถูกต่อว่ามากมาย ที่ทำตัวไม่สำรวม

แทมูและพ่อต้อนรับประธานจางเป็นอย่างดี และบอกเธอเป็นนัยเกี่ยวกับธุรกิจหากเธอกับเขาเป็นพวกเดียวกันก็จะจำนวนหุ้นมากกว่าครึ่ง

ปาร์คฮาและแทยอง(ลีกัค) ไปเดินซื้อของในห้างฯ ปาร์คฮาก้มลงมองดูสร้อยข้อมือ แทยอง(ลีกัค) มองตาม ปาร์คฮาว่าผู้หญิงคนไหนก็ชอบของแบบนี้ทั้งนั้น แทยอง(ลีกัค) มองสร้อยข้อมือนั้นอย่างมีความหมาย ระหว่างทานข้าวด้วยกัน ปาร์คฮาสอนให้เขาใช้ซ้อมกินสปาเก็ตตี้แทยอง(ลีกัค) ถามปาร์คฮาว่าหนุ่มสาวสมัยนี้เขาไปเที่ยวแบบไหนกัน และถ้าเป็นเธออยากจะไปเที่ยวไหนกับคนรักบ้าง ซึ่งปาร์คฮาบอกว่าเธออยากขี่จักรยานคู่ แล้วแทยอง(ลีกัค) ก็ให้ปาร์คฮาสอนเขาขี่จักรยานทันที

ปาร์คฮาเข้ามาในรถบ้านและเห็นเสื้อคลุมที่ แทยอง(ลีกัค) วางไว้ และเหลือบไปเห็นตุ๊กตาไม้อธิษฐานและสร้อยข้อมือที่เธอดูเมื่อตอนไปซื้อของ อยู่ในกระเป๋าเสื้อ เธอแอบยิ้ม
ปาร์คฮาจะทำข้าวห่อไข่ให้สี่หนุ่ม แทยอง(ลีกัค) บอกว่าเขาจะไปทานข้างนอกและกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า จึงเอาถุงกระดาษคลุมหน้าปาร์คฮาไว้ <จะได้ไม่เห็นตอนปาร์คกำลังโป๊ อิอิ> ในตอนนั้นปาร์คฮาฝันเพ้อไปไกลว่า แทยอง(ลีกัค) ซื้อสร้อยข้อมือนั้นมาให้เธอ

แทยอง(ลีกัค) ยื่นหน้าเขามาใกล้และเอาถุงครอบหัวออก บอกปาร์คฮาว่าเธอต้องคิดอะไรไร้สาระอยู่แน่ๆ

...ไม่เห็นเหมือนที่ฝันไว้เลยแฮะ..<อันนี้เดาความคิดปาร์คฮานะคะ^^>

หลังจากได้รับการอบรมที่ดี (จากพโยแทคซู) สามหนุ่มปฏิบัติตัวดีขึ้น (สามารถจดจำพนักงานได้ทั้งบริษัท!! โอ้ม้ายยก็อดด) จนคุณย่ารู้สึกพอใจ

แทยอง(ลีกัค) พาเซนาไปปั่นจักรยานคู่ในสวนสาธารณะ ซึ่งเธอไม่ค่อยเต็มใจนัก

ระหว่างนั่งพัก “คุณมองจนจะทะลุผ่านตัวฉันได้เลยนะ” เซนาเอ่ยขึ้น

แทยอง(ลีกัค) เอาแต่มองหน้าเธอจนเธออดทักไม่ได้ว่า เขาจะมองอะไรขนาดนั้น <แหมะอยากถูกปาร์คมองบ้าง ...อิอิ>และไม่เคยคิดไถ่ถามถึงครอบครัวหรือชีวิตของเธอเลย

“หากข้าจะมองดอกไม้ที่สวยงาม ข้ามองที่ความงามของมัน คงไม่คิดอยากรู้ที่มาของมันหรอก”

เซนามองเขาด้วยความไม่เข้าใจ

“ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าการถูกมองจนทะลุผ่านนั้นเป็นอย่างไร”

แทยอง(ลีกัค) ไปหาเครื่องดื่มกลับมา พบเซนากำลังนั่งเล่นอย่างผ่อนคลายสบายอารมณ์ เขาไม่อยากรบกวนเธอจึงปล่อยให้เธออยู่ที่นั่น และวางน้ำไว้พร้อมกับของขวัญ (เป็นสร้อยข้อมือ)

แม่กับปาร์คฮาไปเคารพศพพ่อของเธอ แม่เสียใจและเสียดายที่ปาร์คฮากลับมาไม่ทันดูใจเขา แม่มอบรูปถ่ายเก่าๆ ที่มีรูปพ่อและปาร์คฮาเมื่อตอนอายุขวบนึง แต่ภาพตรงส่วนที่เป็นหน้าของแม่จริงๆ กลับขาดหายไป แม่คิดว่าพ่อคงเจ็บใจมากจนฉีกรูปในส่วนนั้นไป แม่นึกได้ว่ามีร้านเต้าหู้อยู่ร้านหนึ่งที่พ่ออยากไปมาก จึงชวนปาร์คฮาไปที่นั้น

แทมูรู้ข่าวว่าประธานจางจะกลับไปฮ่องกงแล้ว จึงรีบไปดักเจอที่ร้านเต้าหู้ที่เธอกำลังจะไป

พโยแทคซูและสี่หนุ่มมาทานอาหารร่วมกัน ผู้จัดการบังซูบองมาพบและบอกว่าบรรยากาศบนโต๊ะอาหารดูเครียดๆ จึงชวนเล่นเกมส์ พูดคุยแบบสบายๆ 3 นาที (เหมือนเป็นพูดจาแซวกันเล่น นะคะแต่คำพูดจะแรงหน่อย ซึ่งคนถูกแซวก็มีหน้าเจื่อนกันไปบ้างนะคะ)

ในระหว่างที่แทมูกันเซนาเดินทางไปที่ร้านเต้าหู้ ปาร์คฮาและแม่ได้เดินทางไปถึงก่อนแล้วและพบกับประธานจาง แม่ไม่อยากพูดคุยกับเธออีกจึงรีบออกมา เธอข้ามถนนโดยไม่ทันระวัง แทมูขับรถมาถึงไม่ทันเห็นเธอจึงชนเข้าอย่างจัง ปาร์คฮารีบวิ่งไปดูในขณะที่เซนาเพิ่งมาถึง เธอมองเห็นภาพแม่ซึ่งถูกรถของแทมูชนสลบอยู่ที่พื้น ความทะเยอทะยานภายในใจบอกให้เธอหันหลังกลับ ‘แม่ของเธอไม่ใช่แม่ค้าขายปลา..และเธอจะต้องแต่งงานกับแทมูให้ได้ ’ ภาพที่เซนาหันหลังกลับไปคล้ายกับครั้งที่เธอหันหลังให้ปาร์คฮาในตอนเด็ก แม้ปาร์คฮาจะพยายามร้องเรียก

“พี่..”

ในวินาทีนั้นเองที่ทำให้ปาร์คฮาจดจำ ช่วงเวลาในอดีตได้อีกครั้ง....

หลังจากจัดการเรื่องการรักษาของแม่เป็นที่เรียบร้อย เธอนัดพบกับเซนาที่บริษัท เธอต่อว่าที่เซนาเดินหนี ทั้งในอดีตและในวันนี้ ทั้งยังบอกอีกว่าที่เซนาเคยบอกว่าไม่ต้องการติดต่อกับเธอหรือไม่ให้ใครรู้ว่าเป็นครอบครัวเดียวกันนั้น ในวันนี้ปาร์คฮาเต็มใจที่จะให้เป็นแบบนั้นและเธอจะถือว่าเซนาไม่ใช่คนในครอบครัวของเธอ เซนาตบหน้าเธอ ปาร์คฮาเอามือเขามาขวางจนสร้อยข้อมือหล่นลง ปาร์คฮาจำได้ว่าเคยเห็นสร้อยนั่นที่ไหน เธอทิ้งเซนาไว้ตรงนั้นด้วยความโมโห

แทยอง(ลีกัค) พบกับปาร์คฮาที่เดินออกจากห้องมา เขาทักเธอด้วยอารมณ์ดี

“เจ้ามารับพวกเรากลับบ้านเหรอ” ปาร์คฮาไม่ได้ตอบอะไร เธอเดินจากไปเงียบๆ ด้วยความขุ่นเคือง ทั้งน้ำตา...