Nice Smile Memo: Rooftop Prince เรื่องย่อ ตอนที่ 3

“แทยองกลับมาบ้าน” คุณย่ายิ้มด้วยความดีใจ ในขณะที่แทมูตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาหน้าตาเหมือนแทยองไม่มีผิดเพี้ยน

ลีกัคปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่คนที่คุณย่าคิด เธอด่าว่าเขาที่จำย่าตัวเองไม่ได้ ลีกัคโมโหที่เธอใช้คำพูดไม่เหมาะสมกับเขา ผลักจนคุณย่าล้มลง

ที่ด้านนอกบ้าน เซนาพบปาร์คฮาที่มาขนของ จึงต่อว่าเธอที่เธอยังคงมาวนเวียนอยู่ในชีวิตของเซนา ปาร์คฮาว่าเธอไม่ได้ตั้งใจแต่เป็นแม่ที่ขอให้เธอมาช่วย

“ยองซุล!!!” เสียงลีกัคตะโกนออกมาจากในบ้าน ยองซุลวิ่งเข้าไปในบ้าน รวดเร็ว ปานสายลม! ตามด้วยอีกสองคน รัชทายาทกำลังถูกแทมูคาดคั้นว่าเขาใช่แทยองหรือไม่ ยองซุลต่อยแทมูล้มลงและให้โดชิซันกับซองมันโบประคองรัชทายาทออกจากบ้านไป สวนกับปาร์คฮาที่รีบตามเข้าไปดู เธอตกใจจนพูดไม่ออก ภายในบ้านนอกจากจะมีคุณย่าที่ล้มลงกับพื้นยังมีข้าวของแตกกระจายเต็มไปหมด

ระหว่างทางกลับบ้านเธอโวยวายกับลีกัคที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย

คุณย่ายังคงเชื่อว่าลีกัคคือแทยอง และต่อว่าที่แทมูไปหาเรื่องเขา จนเขากลับไป เธอสั่งให้เซนา ไปตามตัวคนขนของที่หน้าตาเมือนแทยองกลับมา แม้แทมูจะยืนกรานว่าคนๆนี้ไม่ใช่แทยอง

ปาร์คฮาพาสี่หนุ่มไปเลือกเสื้อผ้าจากเสื้อผ้าที่คนอื่นทิ้งแล้ว ปาร์คฮาเห็นว่าถ้าทั้งสิ่คนจะใส่แต่ชุดวอร์ม สี่สีสี่คนไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จะดูเป็นตัวตลก ในขณะที่ ซองมันโบ วูยองซุล และโดชิซันเห็นว่าควรทำตามที่ปาร์คฮาบอก ลีกัคยังคงไว้ฟอร์มไม่เลือกเสื้อผ้าด้วย และแล้วโดชิซันก็ไปหารองเท้าที่เหมาะสมมาถวายแดรัชทายาทจนได้ ^^

(ช่วงนี้ดูน่าเอ็นดู กับชีวิตของปาร์คฮาเธอมีน้ำใจ แต่ก็ไม่มีเงินมากมาย เลยหาเสื้อผ้าใหม่มาให้หนุ่มๆทั้งสี่ไม่ได้ ต้องมาหาเสื้อผ้าตามที่คนอื่นเอามาทิ้ง >.< )

แทมูจำได้ว่าปาร์คฮาคือหญิงสาวขายผลไม้ที่เขาเจอพร้อมกันแทยองที่นิวยอร์ค เขาให้พนักงานคนหนึ่งสืบเรื่องราวของเธออย่างลับๆ

ปาร์คฮาพาทั้งสี่เข้าไปที่ตึกหลังหนึ่งและสั่งให้ไปหาห้องเล็กๆ เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ระหว่างที่เดินหากันอยู่นั้น ประตูลิฟท์ก็เปิดขึ้น

“ห้องนี้ ทั้งสี่ด้านปิดสนิท เราน่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนี้ได้” โดชิซันเอ่ยขึ้น

<ณ จุดนี้ ความฮาก็เกิดขึ้น>

ในระหว่างที่ทั้งสี่เปลี่ยนเสื้อผ้า ในลิฟท์ ลิฟท์ก็จอดและเปิดตามชั้นต่างๆ ซึ่ง...ทั้งสี่ยังเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอยู่!!(อิอิ)

ในระหว่างขับรถกลับบ้าน ผ่านพระราชวังชานด็อก ลีกัคพยายามบอกให้ปาร์คฮาจอดรถ เพื่อจะเข้าไปในพระราชวัง แต่เธอพาพวกเขาไปช่วยกันทำความสะอาดห้องเช่าที่เธอจะเปิดเป็นร้านขายผัก ลีกัคไม่ทำงานเธอจึงหลอกว่าถ้าทำเธอจะพาไปที่พระราชวัง หลังจากกนั้น รัชทายาทลีกัคก็ทำการ ถูๆ ขัดๆ ^^

เซนามาถามาหาปาร์คฮาจากแม่ที่ตลาด เพราะโทรศัพท์ไปแล้วเธอไม่รับ

ในระหว่างทำความสะอาด ลีกัค ขัดชั้นวางของเหล็ก มือเป็นแผลเลือดออก คนสนิททั้งสามบอกว่าให้ยกนิ้วไว้สูงๆ เพื่อที่เลือดจะได้ไม่ตกลงมา

ปาร์คฮาไปซื้อยาทาแผล แต่เจอกับแทมูที่มาดักเจอ ปาร์ฮาคิดว่าเขามาทวงค่าเสียหาย แต่แทมูบอกว่าไม่ต้องและหลอกถามถึงลีกัคว่าไปที่บ้านคุณย่าเพราะรู้จักมาก่อนหรือไม่ แต่ปาร์คฮาบอกว่าเขาทำงานให้เธอและไม่น่าจะเคยไปที่นั่นมาก่อน แทมูมอบบัตรกำนัลให้ปาร์คฮา เป็นการตอบแทนและบอกอีกว่า ถ้ามีคนมาติดต่อ เขาอาจจะมาทวงเงินให้บอกไปว่าติดต่อคนชุดสีแดง(ลีกัคใส่สีแดงคะ) ไม่ได้

เซนาเดินหาร้านที่ปาร์คฮาจะเปิด เธอมองหาชายใส่ชุดสีแดง แต่ไม่พบทั้งๆที่เดินผ่านลีกัค(เขาเปลี่ยนชุดแล้ว) ซึ่ง ยังคงชูนิ้วขึ้นเหนือศีรษะ อยู่ที่ด้านหนึ่งของร้าน

ค่ำวันนั้นแทมูบอกกับเซนาเป็นนัย ถึงพัฒนาการความสัมพันธ์ของทั้งคู่ และเห็นว่าพักร้อนคราวหน้าน่าจะไปประเทศอังกฤษเพื่อคารวะแม่ของเซนา เซนารู้สึกกลื่นไม่เข้าคายไม่ออก เพราะแม่ของเธอขายปลาอยู่ที่ตลาดไม่ใช่อาจารย์ที่สอนหนังสืออยู่ที่อังกฤษ

ในขณะที่ปาร์คฮาสอนภาษาเกาหลีให้สี่หนุ่มที่บ้าน ^^

เช้าวันต่อมาปาร์คฮาพาลีกัคไปเที่ยวที่พระราชวังชานด็อกตามสัญญา เมื่อถึงบึงน้ำลีกัคอดไม่ได้ที่จะนึกถึงการตายของพระชายา ทำให้เขาน้ำตาไหลจนหน้าแดง และกลบเกลื่อนว่ากาแฟที่ปาร์คฮาเอามาให้มีรสขมจนทำให้เขาน้ำตาไหล

ปาร์คฮาต้องไปเก็บสตอเบอรี่ที่สวนจึงลากเอาลีกัคไปด้วย เขามองรถไฟด้วยความสนใจ ระหว่างอยู่บนรถเธอถามถึงเหตุผลที่เขาร้องไห้ แต่เขาไม่เล่าและยังห้ามไม่ให้เธอบอกคนอื่นๆว่าเขาร้องไห้ เธอจึงแลกกับการให้เขาหัดพูดกับคนอื่นดีๆ และสุภาพ เจ้าของสวนให้ปาร์คฮาซื้อสตอเบอรี่ในราคาถูกแต่เธอจะต้องเก็บเอง และแน่นอนด้วยความเป็นรัชทายาท ลีกัคจึงไม่ช่วยปาร์คฮาเก็บสตอเบอรี่

ลีกัคเดินเล่นไปจนเจอบ้านหลังหนึ่งแขวนป้ายซึ่งเขียนอักษรจีนไว้ ขณะที่เขากำลังจะจับมัน มันก็แตก เขาจึงเขียนให้เจ้าของบ้านใหม่แทนอันเดิม ด้วยความสามารถในการเขียนอักษรจีน เป็นที่ชื่นชอบของคนที่นั่น เขากลับไปหาปาร์คฮาที่แปลงสตอเบอรี่ ซึ่งเธอเก็บได้ค่อนข้างมากแล้วจนปวดหลังไปหมด ลีกัคเอาไอศกรีมมาแบ่งให้ปาร์คฮาแท่งหนึ่ง เธอโมโหจึงปัดทิ้งไปและ หันมาโวยวายใส่ลีกัคซึ่งไม่ช่วยเธอทำอะไรเลย ตอนนั้นเองที่พวกชาวบ้านเข้ามา

“มือที่เขียนอักษรได้สวยขนาดนี้ไม่ควรจะมาทำงานแบบนี้หรอก พวกเราจะช่วยเอง” พวกเขาพูดกันขณะที่เขาไปเก็บสตอเบอรี่ให้ปาร์คฮา

ระหว่างรอรถไฟขากลับปาร์คฮากับลีกัคเข้าไปเดินเล่นในสวนสนุก ปาร์คฮาเห็นตุ๊กตาหัวไชเท้าที่ตู้หยอดเหรียญจึงตรงเข้าไปพยายามเอามันออกมาจากตู้ สุดท้าย ลีกัคลองบ้างและเขาก็เอามันออกมาให้เธอได้สำเร็จ ถือเป็นชัยชนะที่เขามีต่อปาร์คฮาเลยทีเดียว (ลีกัคเรียกว่า ตกปลา^^) ปาร์คฮาเอาคืนด้วยการให้ลีกัคสูดเอาฮีเลี่ยมภายในลูกโป่งเข้าไป ทำให้เวลาพูดเสียงจะเล็กลง (ช่วงนี้ไม่รู้ว่าเป็นปาร์คทำเสียงให้เล็กลง หรือพากษ์เสียง)

ภาพบนรถไฟตอนขากลับ สวีทดีมั้ยเอ่ย??
(ขอบคุณภาพจาก http://forums2.popcornfor2.com/)

เช้าวันต่อมาปาร์คฮาใช้บัตรกำนัลที่แทมูให้เพื่อซื้อของขวัญวันเกิดให้แม่ เซนาที่กำลังเดินกับแทมูและพนักงานอีกคน เห็นแม่กำลังซื้อของจึงเลี่ยงออกมาลากแม่ออกไปจากห้างฯ เซนาโวยวายว่าทำไมปาร์คฮายังอยู่ทั้งที่เธอพูดแล้วว่าให้ปาร์คฮากลับไปนิวยอร์คซะ ปาร์คฮาพาแม่ไปเลี้ยงข้าวและเซนาก็มาด้วย ระหว่างที่แม่ไปเข้าห้องน้ำพร้อมกับปาร์คฮา เซนาก็แอบเห็นเช็คที่ปาร์คฮาเตรียมไว้สำหรับเป็นค่าเช่าร้านขายผัก แล้วเธอก็รีบร้อนออกจากร้านไปก่อน

เซนายืนรอลีกัคที่ด้านล่างของตึก เพราะแม่ได้บอกปาร์คฮาให้ช่วยนัดชายชุดแดงให้มาพบ แทมูทำทีเป็นบอกให้เธอไปดูแลงานเดินแบบที่กำลังจัดอยู่และเขาจะรอพบลีกัคเพื่อพาไปหาคุณย่าเอง เมื่อลีกัคมาถึงแทมูจะพาเขาไปที่อื่นแต่เจอกับคุณย่าใหญ่ (พี่สาวของคุณย่า พ่อของแทมูจะเรียกว่า ป้าวัง) พอดีจึงต้องพาลีกัคไปพบคุณย่า

ลีกัคปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่แทยองและตอนนี้เขากำลังตามหาใครคนหนึ่งอยู่ เขาบอกไปว่าเขาจำเรื่องราวเมื่อสองปีก่อนไม่ได้ (ในช่วงนี้พนักงานเอายาคูลท์มาต้อนรับ ลีกัคชอบน่าดูเชียวละ^^)

ก่อนจะออกจากตึกไปลีกัคเดินผ่านงานแฟชั่นโชว์ เขาต้องตกตะลึงเมื่อ มันเป็นงานแฟชั่นโชว์ชุดว่ายน้ำ (คิดดูว่าชายหนุ่มจากยุคโชซอน ที่สาวๆ แต่งตัวมิดชิดแบบนั้นจะรู้สึอย่างไรที่ได้เห็นสาวๆ ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น..อิอิ) ในระหว่างนั้นเขาเห็นเซนาที่กำลังดูแลความเรียบร้อยของเวที

ลีกัคเดินตรงไปหาเธอโดยไม่สนใจสิ่งรอบตัวปากก็ได้แต่พูดว่า “พระชายา!....องค์หญิง!”