Nice Smile Memo: Rooftop Prince เรื่องย่อ ตอนที่ 13

“ตอนนี้ข้าได้เห็นหน้าเจ้า ข้าเข้าใจแล้ว...ข้า..ชอบเจ้า”

ในเวลานั้นเองภาพถ่ายที่ระลึกก่อนสี่หนุ่มตัดผมเกิดเลือนลางไปชั่วขณะ มีเพียงภาพปาร์คฮาเท่านั้นที่ยังคงชัดเจน

ทางด้านสามคนสนิทที่กำลังปรึกษางานกันอยู่ที่บริษัท โดชิซันกำลังจะดื่มกาแฟ แต่มือของเขามันเลือน

ลางจนกระทั่งคว้าแก้วไม่ได้ โดชิซันกันซองมันโบตกใจกับสิ่งที่เห็น เหมือนตัวเขากำลังจะหายไป

“หรือว่าเวลานั้นใกล้เข้ามาแล้ว..”

"ถ้าพวกเราไปแล้วปาร์คฮาจะเป็นอย่างไร"

ทั้งสามรู้สึกว่าคงมีเรื่องมากมายทีต้องขอโทษและขอบคุณเธอ

ปาร์คฮาคุยกับแทยอง(ลีกัค)เรื่องอาหารเย็นอย่างมีความสุข เขาชอบทานข้าวห่อไข่ฝีมือเธอ ยังไงก็ไม่เบื่อ เธอว่าถ้าเขาอยู่ที่นี่กับเธอได้จริงๆ ก็คงจะดี

ทางด้านแทมูได้ข่าว จากอเมริกาว่า แทยอง(ตัวจริง) ยังคงมีชีวิตอยู่ที่ชิคาโก

ปาร์คฮาบอกกับแทยอง(ลีกัค) ว่าเขาทั้งคู่ควรกลับไปเป็นเหมือนเดิม เพราะไม่ว่ายังไงรัชทายาทลีกัค ก็ต้องกลับไปโชซอน ถ้าไม่กลับแล้วอีกสามคนที่ติดตามเขามาจะอย่างไร

“คิดเสียว่าฉันมาโผล่ที่กลางทางและนายก็เดินออกนอกทางมาชั่วขณะ...มันเป็นโชคชะตา...ไปทำพิธีหมั้นซะเถอะ...มันเป็นสิ่งที่นายควรจะทำ”

แม้เธอจะเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยแต่มันก็สมเหตุผลแล้วที่ต้องทำแบบนี้ ปาร์คฮาคิดจะไปอยู่ที่ห้องของมิมี่ก่อนชั่วคราวจนกว่าจะหางานและที่พักใหม่ได้

“ก็ได้เมื่อเจ้าจะไป งั้นเจ้าก็ไปไกลๆ เลยสิ ข้าจะได้ไม่ต้องเห็นหน้าเจ้า” แทยอง(ลีกัค) พูดอย่างประชดประชัน

“แล้วทีตอนชั้นจะไปนิวยอร์ค มารั้งไว้ทำไม!!”

ปาร์คฮานั่งคุยกับดอกบัวที่หน้าบ้านอย่างเศร้าๆ

แทยอง(ลีกัค) ไปซื้ออพาร์ทเม้นท์ไว้ (เป็นอพาร์ทเม้นท์วิวดี ท่าทางจะแพงนะคะ^^) เพื่อแก้ปัญหาที่ปาร์คฮาจะย้ายออกไป แต่ปาร์คฮากำลังไปสัมภาษณ์งาน เธอจึงไม่สามารถไปพบเขาได้ในเวลานั้น

แทมูยื่นตั๋วเครื่องบินไปนิวยอร์คในชื่อปาร์คฮาให้เซนาเอาไปให้ หรือทำวิธีใดก็ได้ให้ปาร์คฮาไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เพื่อจะไม่มีโอกาสได้พบกับประธานจาง ส่วนทางด้านแทมูเขาจะจัดการเรื่องแทยองเอง

ในที่สุดแทยอง(ลีกัค)และพวกก็สามารถขายสินค้าตัวใหม่ได้ แผนที่พวกเขาวางไว้สำเร็จด้วยดี

<ชอบสามหนุ่มนี่จริงๆ แสดงได้เข้าขากันดีมาก>

เซนายินดีด้วยกับความสำเร็จของพวกเขา เขาขอบคุณด้วยใจจริงที่ได้เธอช่วยเหลือ เซนาชวนเขาไปซื้อแหวนหมั้น แต่เขาบอกว่ามีเรื่องสำคัญต้องไปทำ เซนาโกรธมากที่เขาปล่อยให้เธอไปดูแหวนหมั้นเอง เธอแอบเห็นเขาฝากโดชิซันให้เอาซองเอกสารฉบับนึงไปให้ปาร์คฮา

เซนาแอบดูเอกสารในซองระหว่างที่โดชิซันไปเอากาแฟ เป็นเอกสารเกี่ยวกับอพาร์ทเมนท์ และมีโน้ต แผ่นนึง ...ข้าคิดว่านี่คงเป็นวิธีที่ดีที่สุด....

ในตอนค่ำปาร์คฮารอแทยอง(ลีกัค) แต่ไม่เจอ ได้รับเพียงซองเอกสารจากโดชิซัน ปาร์คฮาเปิดซองดู มันเป็นตั๋วเครื่องบินไปนิวยอร์ค พร้อมกับโน้ต ...ข้าคิดว่านี่คงเป็นวิธีที่ดีที่สุด.... เธอนึกถึงคำพูดของเขาเมื่อวานเข้าใจว่าแทยอง(ลีกัค) อยากให้เธอไปจริงๆ

แทยอง(ลีกัค) ไปรอปาร์คฮาที่อพาร์ทเมนท์

“ต่อไป ที่นี่เป็นบ้านเจ้า” เขากำลังลองพูดกับตัวเองในแบบต่างๆ ระหว่างรอ รออยู่นานแต่ปาร์คฮาก็ไม่มาพบ เขาโทรไปก็ติดต่อไม่ได้ แทยอง(ลีกัค) คิดว่าเธอคงจะไปแล้วจริงๆ

แทมูบินไปชิคาโกเพื่อให้เห็นกับตาว่าชายที่นอนแน่นิ่งอยู่ในโรงพยาบาลนั้นคือ ยองแทยอง ลูกพี่ลูกน้องตัวจริงของเขา แทมูตกใจไม่น้อยที่เขายังไม่ตาย

หลังจากปาร์คฮาหายตัวไป ไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน จนกระทั่งวันหนึ่ง มิมี่กำลังไปส่งพัสดุให้ปาร์คฮา ซองมันโบลงมาเจอพอดีจึงรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

ในระหว่างที่แทยอง(ลีกัค) สามคนสนิท และพโยแทคซู กำลังปรึกษากันเรื่องทริปท่องเที่ยวที่จะโปรโมท มีหลายสถานที่ให้เลือก แต่ซองมันโบสนับสนุนที่จินาน อย่างกระตือรือร้นมากกว่าปกติ พโยแทคซูเห็นด้วยเพราะที่นั่นซากุระจะบานทีหลังสุดเขาส่งให้แทยอง(ลีกัค) ไปดูทริปนั้นด้วยตัวเอง

และแล้วพรหมก็ลิขิตบันดาลชักพา 55 ไม่ใช่นะคะต้องเป็นซองมันโบ ต่างหากที่ชักพา เพราะเขารู้ที่อยู่เธอจากมิมี่แล้วไง^^ เลยเสนอให้ไปจินาน

แทยอง(ลีกัค) ได้พบปาร์คฮาอีกครั้ง เธอเป็นไกด์ในบริษัททัวร์ที่เขามาชมทริปในวันนี้เพื่อ เอาไปโปรโมท แม้แทยอง(ลีกัค) จะดีใจมากแต่ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธอ

“ผม ยองแทยอง จาก home&shopping” เขาแสร้งทำเป็นแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ เขาเองแม้จะดีใจที่ได้พบปาร์คฮาแต่ก็ยังมีเคืองอยู่นะที่เธอจากมา

ปาร์คฮาพาแทยอง(ลีกัค) ไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ พร้อมทั้งอธิบายเรื่องราวของสถานที่ตามหน้าที่ไกด์ แต่เขาก็กวนประสาทเธอตลอด จนปาร์คฮาต้องพยายามหาทางหลบเลี่ยงแต่ก็ทำไม่ได้ หลังสิ้นสุดทัวร์ผู้บริหารของบริษัท เลี้ยงหม้อไฟ แทยอง(ลีกัค) ซึ่งปาร์คฮาก็ต้องอยู่ด้วยคอยบริการลูกค้า วีไอพีอย่างเขา ทั้งหมดพากันไปคาราโอเกะ เมื่อมาส่งแทยอง(ลีกัค)ที่โรงแรมแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกัน เหลือแต่แทยอง(ลีกัค) และปาร์คฮา ด้วยความเมาปาร์คฮารั้งไม่ให้เขากลับห้องและไปกับเธอ

ที่พักของปาร์คฮาเป็นห้องๆ หนึ่งในครอบครัวเล็กๆ ที่แบ่งให้เธอเช่า ปาร์คฮาเอาซองเอกสารให้เขาดู และต่อว่าที่เขาเอาตั๋วเครื่องบินให้เธอ เขาปฏิเสธว่าไม่ใช่ตั๋วเครื่องบินแน่ๆ ที่เขาฝากโดชิซันมาให้เธอ มันถูกสับเปลี่ยน

“ข้าจะส่งให้เจ้าไปอเมริกาทำไม ไม่เข้าใจอีกเหรอ!!”

ระหว่างถกเถียงกันนั้น ด้วยความเมาปาร์คฮาเคลิ้มหลับไป แทยอง(ลีกัค)จึงกลับบ้าน เขาสอบถามโดชิซันถึงวันที่เขาฝากซองไปให้ปาร์คฮา โดชิซันเล่าว่าระหว่างที่เดินไปเขาพบฮองเซนา

เซนาแกล้งทำเป็นตกใจเมื่อแทยอง(ลีกัค)ถามถึงซองเอกสาร เธอทำให้เขาเข้าใจว่า ซองเอกสารสลับกันโดยบังเอิญ

วันต่อมาแทยอง(ลีกัค) และปาร์คฮาไปเที่ยวด้วยกัน เขาได้ยินปาร์คฮาคุยกับแม่เรื่องพี่สาวของเธอจะหมั้น เขาถามเธอเรื่องพี่สาวแต่เธอไม่ตอบ

เขาตกใจกลัวมากที่จะเข้าไปในกระเช้าลอยฟ้าเพื่อชมวิว เขาเกาะเสื้อปาร์คฮาไว้แน่น แต่เขาก็ตื่นเต้นไม่น้อยกับวิวที่ได้เห็นขณะอยู่บนนั้น ปาร์คฮาถามที่เมื่อคืนเขาหายไปพร้อมซองเอกสาร เขาเล่าว่าไปพบโดชิซัน และรู้ว่าซองนั้นถูกสลับกับซองของเซนา ปาร์คฮามีสีหน้าเศร้าขึ้นมา

“ทำไมเจ้าถึงทำหน้าแบบนั้น”

“...พระชายา กับ ฮองเซนา เป็นคนเดียวกันจริงๆ เหรอ”

“เป็นคนเดียวกันแน่นอน” แทยอง(ลีกัค) ยืนยันอย่างมั่นใจ “ข้าจะจำผิดได้อย่างไร”

“ฉันไม่ได้หมายถึงลักษณะภายนอก ฉันหมายถึงบุคลิก หรือนิสัยใจคอ ....เป็นคนเดียวกันแน่เหรอ”

แทยอง(ลีกัค) ตอบคำถามนี้ไม่ได้..

แทยอง(ลีกัค) และปาร์คฮาไปเที่ยวงานกีฬา เด็กประถมกับ เด็กชายหลานของเจ้าของบ้านที่ปาร์คฮาไปเช่าอยู่ เด็กชายคนนั้นแข่งแพ้ ถึงคราวผู้ปกครองแข่งบ้าง แทยอง(ลีกัค)และปาร์คฮา แข่งชนะ และได้ปั้มสัญลักษณ์ไว้ที่มือ เด็กชายวิ่งมาหาด้วยความดีใจ เขาเอามือแปะกับแทยอง(ลีกัค) ทำให้ลายปั้มที่ยังไม่แห้งติดมาบนมือเขาด้วย

“ผมก็ชนะ เหมือนกัน!” เด็กชายยิ้มดีใจ ที่ได้ประทับตราปั้มผู้ชนะ

แทยอง(ลีกัค) คิดอะไรขึ้นมาได้ เขานัดพบฮองเซนาเพื่อคุยเรื่องซองเอกสารอีกครั้ง เขาเล่าเรื่องของเด็กชายกับการลอกเลียนตราปั้มผู้ชนะให้เซนาฟัง และถามย้ำเรื่องซองที่สลับกันโดยบังเอิญ แต่เรื่องจริงไม่ใช่แบบนั้น ภายในซองมีรอยปั้มที่เกิดจาก ตราปั้มบนเอกสารซื้ออพาร์ทเม้นท์ที่ยังไม่แห้งแล้วใส่ซอง ทำให้ลายปั้มนั้นติดไปที่ซองด้วย

“คุณเห็นตราประทับ คำว่า ยองแทยองมั้ย ..มีซองเดียวตั้งแต่แรก แต่คุณสับเปลี่ยนของในซอง ทำไมคุณพูดปดกับผม!”